amory
-
pot. żart. wyraz odnoszony do różnych czynności i stanów związanych z miłością i kontaktami erotycznymi
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA
Budowa i funkcjonowanie ciała ludzkiego
seksualność -
- młodzieńcze amory
- czas, miejsce na amory
- coś sprzyja amorom
- zajmować się amorami
- mieć ochotę; zbiera się/zebrało się komuś na amory
- myśleć o amorach
-
Znakomita ta dama, która w wyniku swych dawnych amorów z królem i późniejszych intryg przeciwko królowi zdobyła sobie wśród współczesnych przydomek „polskiej Madame de Pompadour”, [...]
źródło: NKJP: Marian Brandys: Nieznany Książę Poniatowski, 1960
[...] mój mąż miał robione bypasy i muszę ci powiedzieć, że czuł się potem jak nowo narodzony... Nawet na amory zaczął mieć ochotę...
źródło: NKJP: Dariusz Banek: Samo życie Odcinek 268, 2010
Miguel był zaskoczony, dokładniej przyjrzał się. dziewczynom, były sobie niczego. Dotychczas on i jego czterech przyjaciół Murzynów miewali z Indiankami amory , ale przelotne. Teraz nastręczała się dla nich dogodna sposobność, by ustatkować się i zdobyć stałe żony.
źródło: NKJP: Arkady Fiedler: Biały Jaguar, 1980
Wiosną trzeba się zakochać! Bo to sprzyjająca amorom pora roku. Robi się z tego ogólnospołeczny koszmar! Ci, co są świeżo zakochani, uważają za stosowne ujawniać to całemu światu obściskując się i miętoląc gdzie popadnie.
źródło: NKJP: asz: Wiosna przyszła!, Trybuna Śląska, 2003-03-21
Już jej natarczywe spojrzenie wykluczyło ją właściwie z kręgu moich ewentualnych kochanek, ale ten wzrost odebrał mi chęć do amorów. Zdecydowanie wolałem kobiety bez reszty mieszczące się w moich ramionach.
źródło: NKJP: Anna Bolecka: Concerto d'amore, 2004
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: p3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. amory
D. amorów
C. amorom
B. amory
N. amorami
Ms. amorach
W. amory
-
+ amory + (KOGO) + (z KIM) -
Od: Amor, imienia rzymskiego boga miłości.