-
1.
w dawnej Polsce: urzędnik zarządzający kuchnią dworską, który asystował przy podawaniu potraw królowi lub księciu, decydował o osobach zatrudnionych w kuchni, sprzęcie koniecznym do przygotowywania potraw i podziale żywności między członków dworu -
[kuchmistsz], pot. [kuchmisczsz] lub pot. [kuchmiszczsz]
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Tradycja
świat dawnych epok i wydarzenia historyczne
CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA
Jedzenie i jego przygotowanie
miejsca, osoby, przedmioty, sytuacje związane z jedzeniem -
- królewski kuchmistrz
-
Zwiedzając Zamek Wysoki, można zobaczyć, w jakich warunkach pracowali i odpoczywali: skarbnik zakonu, komtur domowy oraz kuchmistrz i piwniczny.
źródło: NKJP: (JEŻ): W komnatach dostojników, Dziennik Bałtycki, 2002-09-12
W dużym dworze kuchmistrz dysponował ogromnym zespołem kucharzy i kuchcików, dziewek kuchennych i parobków, wyznaczonych do mniej skomplikowanych czynności.
źródło: NKJP: Andrzej Kozioł: Miłość do wielkich stołów, Dziennik Polski, 2005-03-25
W 1633 roku, w czasie Wielkanocy, zmarł Piotr Żeroński, królewski kuchmistrz. Na wieść o jego zgonie gromadka szlachty opuściła nabożeństwo rezurekcyjne, aby czym prędzej, pośrodku nocy, szukać możnych protektorów, którzy zechcieliby wesprzeć ich w staraniach o wakujący urząd. Jak więc widać, godność królewskiego kuchmistrza była wysoko ceniona.
źródło: NKJP: Andrzej Kozioł: Smaki polskie czyli jak się dawniej jadało, 2008
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. kuchmistrz
kuchmistrze
kwestion. kuchmistrzowie
ndepr kuchmistrze
depr D. kuchmistrza
kuchmistrzów
C. kuchmistrzowi
kuchmistrzom
B. kuchmistrza
kuchmistrzów
N. kuchmistrzem
kuchmistrzami
Ms. kuchmistrzu
kuchmistrzach
W. kuchmistrzu
kuchmistrze
kuchmistrzowie
ndepr kuchmistrze
depr -
śr.-w.-niem. kuch(en)-meister
Zob. kuchnia, mistrz