obtupać - Wielki słownik języka polskiego PAN

pot. tupiąc, usunąć z obuwia jakieś zanieczyszczenia

CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA

Ubranie

czynności, przedmioty i osoby związane z robieniem i noszeniem ubrań

	Najpierw trzeba obtupać śnieg z butów, bo to jest mroźna Syberia, Rosja. źródło: Internet: folk.pl
	Mężczyzna powoli wszedł po schodkach na niewielki ganek, obtupał oklejone śniegiem buty i nacisnął przycisk dzwonka. źródło: NKJP: Marek Krajewski: Koniec świata w Breslau, 2003
	[...] jałowicze buty w sieni ze śniegu obtupała, zrzuciła na skrzynię kożuszek i uchyliła drzwi do sali [...]. źródło: NKJP: Piotr Gillert: W najnowszym numerze, Gazeta Wyborcza, 1997-10-24
	Dziękując za zaproszenie, obtupaliśmy buty ze śniegu i weszliśmy wprost - nie było sionki - do małej wiejskiej kuchni. źródło: NKJP: Krystyna Uniechowska-Dembińska, Był pałac, 2008
	Potem otworzą się drzwi Zajazdu 1001 nocy, wejdzie klient, obtupie buty ze śniegu lub błota, zamówi danie i Jasem pójdzie do kuchni gotować. źródło: NKJP: Marcin Kołodziejczyk: Emirat Polska, Polityka, 2006-04-15

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	obtupałem +(e)m obtupał	obtupałam +(e)m obtupała	obtupałom +(e)m obtupało	obtupaliśmy +(e)śmy obtupali	obtupałyśmy +(e)śmy obtupały
2 os.	obtupałeś +(e)ś obtupał	obtupałaś +(e)ś obtupała	obtupałoś +(e)ś obtupało	obtupaliście +(e)ście obtupali	obtupałyście +(e)ście obtupały
3 os.	obtupał	obtupała	obtupało	obtupali	obtupały

bezosobnik: obtupano

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		obtupajmy obtupmy
2 os.	obtup obtupaj	obtupajcie obtupcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	obtupałbym bym obtupał	obtupałabym bym obtupała	obtupałobym bym obtupało	obtupalibyśmy byśmy obtupali	obtupałybyśmy byśmy obtupały
2 os.	obtupałbyś byś obtupał	obtupałabyś byś obtupała	obtupałobyś byś obtupało	obtupalibyście byście obtupali	obtupałybyście byście obtupały
3 os.	obtupałby by obtupał	obtupałaby by obtupała	obtupałoby by obtupało	obtupaliby by obtupali	obtupałyby by obtupały

bezosobnik: obtupano by

bezokolicznik: obtupać

imiesłów przysłówkowy uprzedni:

obtupawszy

gerundium: obtupanie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: obtupany

odpowiednik aspektowy: obtupywać

+

obtupać

+

CO + (z CZEGO)

Zob. tupać