-
1.
na terenach górskich wypędzenie wiosną owiec na hale i sprowadzenie ich jesienią -
CZŁOWIEK I PRZYRODA
Świat zwierząt
hodowla i opieka nad zwierzętami; człowiek wobec zwierząt -
- jesienny, wiosenny; uroczysty redyk
- powitanie redyku
- schodzący (z gór) redyk
- wyruszyć na redyk
-
Wyjście ze stadami na hale i powrót po zakończonym sezonie wypasowym, czyli redyk wiosenny i jesienny, było zawsze uroczyste, obwarowane szeregiem zakazów i nakazów magicznych.
źródło: NKJP: Urszula Janicka-Krzywda: Kto pasie po Michale, nie wyjdzie na hale, Gazeta Krakowska, 2007-09-22
Baca na halę zabierze sajty, czyli poświęcone kawałki drewna. Rozpali z nich watrę - ognisko, które nie zagaśnie od pierwszego dnia wypasu, aż do jesiennego redyku.
źródło: NKJP: (AGN): Później niż zwykle, Dziennik Polski, 2006-04-18
Dziś, na dużej polanie obok przejścia granicznego w Korbielowie, odbędzie się pokaz tradycji związanych z pasterstwem i wiosennym redykiem.
źródło: NKJP: Wanda Then: Wołoskie korzenie magicznych obrządków, Dziennik Zachodni, 2005-05-21
Tegoroczne redyki rozpoczną się dopiero w maju. W niedzielę spotkali się w ludźmierskim sanktuarium wszyscy bacowie, juhasi, honielnicy i hodowcy owiec z Podhala. Modlili się o szczęśliwe redyki i udany sezon.
źródło: NKJP: BZ: Bacowska godność, Tygodnik Podhalański, nr 16, 1997
Na korbielowskich redykach nic nie jest udawane: i zwyczaje są prawdziwe, i wszystkie czynności przy owcach trzeba wykonać, bez względu na to, czy przyglądają się temu turyści, czy nie.
źródło: NKJP: Mirosław Łukaszuk: Idą owce i turyści, Trybuna Śląska, 2003-05-19
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. redyk
redyki
D. redyku
redyków
C. redykowi
redykom
B. redyk
redyki
N. redykiem
redykami
Ms. redyku
redykach
W. redyku
redyki
-
Od: gwar. redykować się ‛przenosić się z owcami na inne pastwiska’ < rum. ridicá 'zabierać, wynosić'