-
2.
część instrumentu muzycznego, w który dmucha się, aby wydawać dźwięki, trzymana między wargami i umożliwiająca przepływ powietrza z ciała człowieka do wnętrza instrumentu -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Działalność artystyczna człowieka
muzyka -
- ustnik klarnetu, saksofonu, trąbki
- ustnik i stroik
-
[...] jest coś takiego w saksofonie, a przecież były to dopiero początki, że kiedy zawiesiłem go sobie na szyi, wetknąłem ustnik w usta, a korpus objąłem dłońmi, już od tego samego jakaś nadzieja we mnie wstępowała.
źródło: NKJP: Wiesław Myśliwski: Traktat o łuskaniu fasoli, 2007
Przez pięć czy sześć miesięcy uczyłam się dmuchać w ustnik, dopiero potem dostałam puzon do ręki.
źródło: NKJP: Życie na macie i przy pianinie, Dziennik Polski, 2006-11-02
Ludzie zaczynają wstawać, szmery wzmagają się, muzycy odrywają usta od ustników, dłonie od smyczków...
źródło: NKJP: (dziki): Czy jest na sali organizator?, Gazeta Krakowska, 2002-11-21
Trąbka jest wprawdzie amerykańska, ale ustnik ma czeski.
źródło: NKJP: Monika Kazimierczyk, Iza Michalewicz, Paweł Golec, Łukasz Golec: Gwiazdozbiór, Cosmopolitan nr 08, 2000
Wanda zachichotała – przecież właśnie tak zawsze wyglądał, gdy dmuchał w ustnik trombonu, nadymając przy tym policzki, które po obu stronach chudej twarzy ogromniały nagle jak dwa dojrzałe pomidory.
źródło: NKJP: Włodzimierz Kowalewski: Excentrycy, 2007
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. ustnik
ustniki
D. ustnika
ustników
C. ustnikowi
ustnikom
B. ustnik
ustniki
N. ustnikiem
ustnikami
Ms. ustniku
ustnikach
W. ustniku
ustniki
-
+ ustnik + (CZEGO) -