ustnik

Hasło ma wiele znaczeń,
wybierz to, które Cię interesuje

2. w instrumencie

  • 2.

    część instrumentu muzycznego, w który dmucha się, aby wydawać dźwięki, trzymana między wargami i umożliwiająca przepływ powietrza z ciała człowieka do wnętrza instrumentu
  • CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

    Działalność artystyczna człowieka

    muzyka

    • ustnik klarnetu, saksofonu, trąbki
    • ustnik i stroik
  • [...] jest coś takiego w saksofonie, a przecież były to dopiero początki, że kiedy zawiesiłem go sobie na szyi, wetknąłem ustnik w usta, a korpus objąłem dłońmi, już od tego samego jakaś nadzieja we mnie wstępowała.

    źródło: NKJP: Wiesław Myśliwski: Traktat o łuskaniu fasoli, 2007

    Przez pięć czy sześć miesięcy uczyłam się dmuchać w ustnik, dopiero potem dostałam puzon do ręki.

    źródło: NKJP: Życie na macie i przy pianinie, Dziennik Polski, 2006-11-02

    Ludzie zaczynają wstawać, szmery wzmagają się, muzycy odrywają usta od ustników, dłonie od smyczków...

    źródło: NKJP: (dziki): Czy jest na sali organizator?, Gazeta Krakowska, 2002-11-21

    Trąbka jest wprawdzie amerykańska, ale ustnik ma czeski.

    źródło: NKJP: Monika Kazimierczyk, Iza Michalewicz, Paweł Golec, Łukasz Golec: Gwiazdozbiór, Cosmopolitan nr 08, 2000

    Wanda zachichotała – przecież właśnie tak zawsze wyglądał, gdy dmuchał w ustnik trombonu, nadymając przy tym policzki, które po obu stronach chudej twarzy ogromniały nagle jak dwa dojrzałe pomidory.

    źródło: NKJP: Włodzimierz Kowalewski: Excentrycy, 2007

  • część mowy: rzeczownik

    rodzaj gramatyczny: m3

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    M. ustnik
    ustniki
    D. ustnika
    ustników
    C. ustnikowi
    ustnikom
    B. ustnik
    ustniki
    N. ustnikiem
    ustnikami
    Ms. ustniku
    ustnikach
    W. ustniku
    ustniki
  • bez ograniczeń + ustnik +
    (CZEGO)
  • Zob. usta