-
1.
filoz. zwolennik stoicyzmu - kierunku filozoficznego -
D. lp wymawiany: [stoika] lub [stojika]; M. lm wymawiany: [stoicy] lub [stojicy].
-
[stoik] lub [stojik]
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Działalność intelektualna człowieka
filozofia -
antonimy: epikurejczyk
hiperonimy: filozof
-
- starożytny stoik
-
Epiktet, rzymski stoik, tak jak wszyscy stoicy dostrzegał terapeutyczną, wręcz zbawczą moc ludzkiej postawy przyzwolenia wobec fatum, losu świata, który jest naturalny i rozumny.
źródło: NKJP: Maria Zowisło: Filozofia i sport Horyzonty dialogu, 2001
Stoicy pierwsi użyli określenia logika. Uważali ją za naukę o rozumie i mowie.
źródło: NKJP: Ewa Cechnicka: Znak Anny, 1997
Dla stoików życie zgodne z naturą było cnotą największą, a cnota - najwyższym celem człowieka.
źródło: NKJP: (X.RUT): Czy na pewno o to chodzi?, Wiedza i Życie, nr 5, 1997
To nie chrześcijaństwo wymyśliło na złość mężczyznom i kobietom zasadę wstrzemięźliwości - głosili ją już starożytni greccy stoicy.
źródło: NKJP: Adam Szostkiewicz: Różowe i czarne, Polityka, 2002-05-25
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. stoik
stoicy
ndepr stoiki
depr D. stoika
stoików
C. stoikowi
stoikom
B. stoika
stoików
N. stoikiem
stoikami
Ms. stoiku
stoikach
W. stoiku
stoicy
ndepr stoiki
depr -
Od: łac. Stōicus, z gr. Stōikós, od Stoá Poikílē, nazwa portyku w Atenach, gdzie nauczał Zenon, założyciel szkoły stoickiej