-
2.a
muz. francuski taniec dworski, popularny w XVI i XVII w., charakteryzujący się wykonywaniem podskoków i poruszaniem się tancerzy po ściśle wyznaczonych miejscach -
CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA
Czas wolny
rozrywka
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Tradycja
zwyczaje i obyczaje -
Nie można było dobrze tańczyć menueta, nie umiejąc tańczyć kuranta, dlatego też naukę tańca rozpoczynano od kuranta.
źródło: Maria Drabecka: Tańce historyczne, 1975 (books.google.pl)
Adolf Chybiński wysunął przypuszczenie, że w XVII w. goniony mógł upodobnić się do kuranta, nawet stać się tańcem z nim identycznym i przyjąć nazwę francuską.
źródło: Zeszyty Naukowe Akademii Muzycznej w Katowicach nr 25, 1985 (books.google.pl)
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m2
liczba pojedyncza liczba mnoga M. kurant
kuranty
D. kuranta
kurantów
C. kurantowi
kurantom
B. kuranta
kuranty
N. kurantem
kurantami
Ms. kurancie
kurantach
W. kurancie
kuranty
-
fr. courante 'taniec (francuski z XVII w.), melodia wygrywana przez zegar, przyrząd w zegarze wygrywający melodię'