-
1.
ekon. hand. zysk ze sprzedaży, wyrażony w procentach, obliczany na podstawie kwoty doliczanej przez sprzedającego do podstawowej ceny produktu lub usługi -
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Finanse
czynności, przedmioty związane z pieniędzmi
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Biznes
handel i usługi -
- duży, niewielki narzut; narzut ekologiczny
- narzut kosztów, zysku
- narzut na płacę
-
Podstawę naliczania narzutu zysku ustala się w założeniach wyjściowych do kosztorysowania.
źródło: NKJP: Rozporządzenie w sprawie określenia metod i podstaw sporządzania kosztorysu inwestorskiego, obliczania planowanych kosztów prac projektowych oraz planowanych kosztów robót budowlanych określonych w programie funkcjonalno-użytkowym, Dziennik Ustaw, 2004
Popularne sieci sklepów stosują narzut około 100 proc. (bluzka kupiona za 100 zł kosztuje np. 199 zł).
źródło: NKJP: Piotr Stasiak: Dziś prawdziwych okazji już nie ma, Polityka nr 2637, 2008-01-19
W godzinach 24 - 6 pobierany jest narzut w wysokości 50 proc.; dotyczy to również przejazdów po centrum miasta w godzinach szczytu.
źródło: NKJP: Pod opieką Merliona, Dziennik Polski, 2001-03-24
– Klienci nam uciekają do marketów, ale tam wcale nie jest taniej. Ostatnio zaobserwowałam, że ceny niektórych wydawnictw były wystawione z 50-procentowym narzutem, a następnie obniżone do normalnej ceny detalicznej i tę obniżkę nazwano promocją [...].
źródło: NKJP: Monika Krężel, Katarzyna Bielińska: Kupujemy podręczniki, Trybuna Śląska, 2002-08-22
W tamtych czasach piwo było praktycznie nieosiągalne, a my kupiliśmy pięć skrzynek tego trunku. W klubie studenckim sprzedawaliśmy butelki po 0,33 litra z niewielkim narzutem, a za zarobione pieniądze organizowaliśmy później obozy dla studentów.
źródło: NKJP: trollbarbatus: Studenckie lata znanych celebrytów, Dlaczego?, 2009-09-25
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. narzut
narzuty
D. narzutu
narzutów
C. narzutowi
narzutom
B. narzut
narzuty
N. narzutem
narzutami
Ms. narzucie
narzutach
W. narzucie
narzuty
-
Rzeczownik odczasownikowy od przedrostkowego narzucić ; w znaczeniach wyspecjalizowanych być może kalka odpowiednich terminów niemieckich, angielskich i francuskich (Bańk); zob. rzucić