dziejopisarstwo - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.a

książk. tworzenie kronik i innych dzieł piśmiennictwa z zakresu historii

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Działalność artystyczna człowieka

literatura

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Tradycja

świat dawnych epok i wydarzenia historyczne

synonimy:

chronografia
historiografia

niemieckie, polskie, rosyjskie; dziewiętnastowieczne; dawne, ówczesne, współczesne dziejopisarstwo; dziejopisarstwo katolickie, muzułmańskie
rozkwit, rozwój; prekursor; dziedzina; cel; stan dziejopisarstwa

	Dzieła, które cieszyły się w Wielkim Księstwie Moskiewskim największą popularnością: kroniki Baroniusza-Skargi, zawdzięczamy przecież naszemu odrodzeniu. Historiografia polska tej dobry odegrała nader istotną rolę w kształtowaniu dziejopisarstwa rosyjskiego XVIII w. źródło: NKJP: Janusz Tazbir: Sarmaci w roli pośredników, Polityka, 2004-09-18
	W pierwszym okresie swojego dziejopisarstwa Koneczny pisał niewielkich rozmiarów studia. Żadna z napisanych przez niego w tym okresie prac, nie liczy więcej jak sto stron druku. źródło: NKJP: Piotr Biliński: Feliks Koneczny (1862-1949). Życie i działalność, 2001
	Skoro celem dziejopisarstwa jest przede wszystkim przedstawienie stanu faktycznego minionej rzeczywistości, to obok tego historyk nie może wyrzec się oceny działań ludzi, instytucji, organizacji społecznych czy politycznych. źródło: NKJP: Henryk Wereszycki: Koniec sojuszu trzech cesarzy, 2010
	W Krakowie, Lwowie, Warszawie historycy głosili, że dziejopisarstwo może się stać nauką precyzyjną, zdolną do prawdziwego odtworzenia przeszłości na podstawie krytycznej analizy źródeł i umiejętności ich zestawiania. źródło: NKJP: Stefan Kieniewicz: Historia Polski 1795-1918, 1968

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: n2

Inne uwagi

Zwykle lp

Od: dzieje (zob. dziać się ) i pisać (zob.).