zdziczenie
-
stan, w którym człowiek postępuje całkowicie niezgodnie z wzorcami obyczajów i dobrego zachowania, obowiązującymi w danym czasie
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Ocena i wartościowanie
wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Zasady współżycia społecznego
zachowania i wyrażenia nieakceptowane społecznie -
- moralne zdziczenie
- objaw zdziczenia
-
[...] objawy bandytyzmu i zdziczenia dotyczyły nie tylko Żydów. Gehennę przechodziła cała ludność stolicy. Pięć lat wojennej demoralizacji nie pozostało bez echa.
źródło: NKJP: Tadeusz Filipkowski: Listy, Gazeta Wyborcza, 1994-02-11
Zamierzali przejąć władzę w ośrodku, terroryzowali kolegów, wulgarnie odnosili się do wychowawców. - To było prawdziwe zdziczenie, takie jak na stadionach piłkarskich.
źródło: NKJP: (mas): Pluton specjalny na awanturników, Gazeta Krakowska, 2003-02-01
[...] w pewnym momencie spostrzegamy, że są również ludzie upośledzeni, że są kalecy, że są tacy czy inni i oni też właściwie mogliby nie istnieć, nie przeszkadzać nam. Prowadzi to w bardzo szybkim tempie do absolutnego zdziczenia moralnego.
źródło: NKJP: Sprawozdanie stenograficzne z obrad Sejmu RP z dnia 24.07.1992
Wojna totalna wraz ze swymi metodami, swym zdziczeniem szerzyła również spustoszenia moralne wśród przeciwników faszyzmu i obrońców wolności.
źródło: NKJP: Tadeusz Drewnowski: Próba scalenia: obiegi, wzorce, style: literatura polska 1944-1989, 1997
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: n2
liczba pojedyncza liczba mnoga M. zdziczenie
zdziczenia
D. zdziczenia
zdziczeń
C. zdziczeniu
zdziczeniom
B. zdziczenie
zdziczenia
N. zdziczeniem
zdziczeniami
Ms. zdziczeniu
zdziczeniach
W. zdziczenie
zdziczenia
Inne uwagi
Zwykle lp
-
Od: przedrostkowego czasownika zdziczeć , zob. dziki