źrebię
-
młode konia
-
W liczbie mnogiej rzeczownik łączy się z liczebnikami zbiorowymi, np. czworo źrebiąt . W języku potocznym dopuszcza się łączenie rzeczownika w liczbie mnogiej z liczebnikami głównymi, np. cztery źrebięta .
-
CZŁOWIEK I PRZYRODA
Świat zwierząt
zwierzęta domowe i hodowlane -
- młode źrebię
- klacze i źrebięta, konie i źrebięta
- klacze ze źrebiętami
-
Nie jest łatwo wychować konia od źrebięcia. Dopiero trzyletni koń jest dorosły.
źródło: NKJP: ROJ: Piękne, wrażliwe i ufne, Gazeta Poznańska, 2003-06-25
W przydomowej stajni wójta stoją na razie dwie dorosłe klacze ze swoimi rocznymi źrebiętami.
źródło: NKJP: Magdalena Kaczor: Ślązak rży z radości, Trybuna Śląska, 2002-01-02
Jaka jest korzyść dla amerykańskiego hodowcy z wydzierżawiania klaczy, która może urodzić tylko jedno źrebię rocznie?
źródło: NKJP: Anna Sudlitz: Życie seksualne polskich arabów na Dzikim Zachodzie, Polityka, 2006-07-15
W każdej stadninie rodzi się więcej źrebiąt niż potrzebuje właściciel. Dlatego część koni eksportuje się na rzeź.
źródło: NKJP: Krystyna Naszkowska: Koński raport, Gazeta Wyborcza, 1992-11-04
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: n1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. źrebię
źrebięta
D. źrebięcia
źrebiąt
C. źrebięciu
źrebiętom
B. źrebię
źrebięta
N. źrebięciem
źrebiętami
Ms. źrebięciu
źrebiętach
W. źrebię
źrebięta
-
psł. *žerbę, *žerbęte (D. lp) 'młode konia (i innych zwierząt jednokopytnych)'
Pierwotna polska postać żrzebię > źrzebię > źrebię (z rozwojem fonetycznym žř > źř > źr).