wydukać - Wielki słownik języka polskiego PAN

powiedzieć coś z trudem, cicho i niepewnie, często przerywając wypowiedź

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Język

mówienie

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Stany psychiczne człowieka

zachowania emocjonalne

hiperonimy:

powiedzieć

	Poszedłem do szkoły i zaczął się straszny trud nauki czytania i pisania. [...] Żeby wydukać stronę, potrzebowałem 20 minut. źródło: NKJP: Maria Kruczkowska: Szkoła, Gazeta Wyborcza, 1994-09-16
	Niby znamy Levina, przynajmniej potrafimy wydukać o nim parę słów, ale znaczenia jego dzieła w najmniejszym stopniu nie pojmujemy. źródło: Teatr wesel i pogrzebów, Dziennik Gazeta Prawna, 2010-02-07 (austeria.pl)
	Radny Jesionowski na sesji wydukał o naprawie chodniczka. źródło: Internet: forum.pomorska.pl
	Polski ksiądz dawał mi ostatnie namaszczenie, wydukałem, że nie mam bierzmowania. źródło: NKJP: Internet
	- Zawód? - cichy głos profesora sprawił, że niewielu zrozumiało, o co chodzi. - Zawód pacjentki? - powtórzył profesor. - Nie wiem, chyba... chyba... krawcowa, panie profesorze - wydukał zaskoczony dyżurant. źródło: NKJP: Adam Strączek: Wyznanie lekarza-łapownika, 1995

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wydukałem +(e)m wydukał	wydukałam +(e)m wydukała	wydukałom +(e)m wydukało	wydukaliśmy +(e)śmy wydukali	wydukałyśmy +(e)śmy wydukały
2 os.	wydukałeś +(e)ś wydukał	wydukałaś +(e)ś wydukała	wydukałoś +(e)ś wydukało	wydukaliście +(e)ście wydukali	wydukałyście +(e)ście wydukały
3 os.	wydukał	wydukała	wydukało	wydukali	wydukały

bezosobnik: wydukano

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		wydukajmy
2 os.	wydukaj	wydukajcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wydukałbym bym wydukał	wydukałabym bym wydukała	wydukałobym bym wydukało	wydukalibyśmy byśmy wydukali	wydukałybyśmy byśmy wydukały
2 os.	wydukałbyś byś wydukał	wydukałabyś byś wydukała	wydukałobyś byś wydukało	wydukalibyście byście wydukali	wydukałybyście byście wydukały
3 os.	wydukałby by wydukał	wydukałaby by wydukała	wydukałoby by wydukało	wydukaliby by wydukali	wydukałyby by wydukały

bezosobnik: wydukano by

bezokolicznik: wydukać

imiesłów przysłówkowy uprzedni: wydukawszy

gerundium: wydukanie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: wydukany

odpowiedniki aspektowe: dukać , wydukiwać

Zob. dukać