dworzanin
-
osoba zajmująca jakieś stanowisko na dworze władcy lub dostojnika bądź należąca do ich świty
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Funkcjonowanie państwa
władza państwowa
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Tradycja
świat dawnych epok i wydarzenia historyczne -
- wierny, zaufany dworzanin; dworzanin królewski, książęcy
- dworzanin biskupa, faraona, króla, królowej, księcia, księżnej
- dworzanin i rycerz
- orszak dworzan
-
Obecność marcepanów na stołach polskich magnatów odnotował dworzanin Marii Ludwiki – Jean Laboureur – zaznaczając, że Polacy je znają od dawna.
źródło: NKJP: Krzysztof Kucharski: Marce panis, Gazeta Wrocławska, 2003-11-14
[...] objął urząd pisarza ziemi łęczyckiej, nadal pełniąc służbę dworzanina królewskiego.
źródło: NKJP: Alicja Szymczakowa: Szlachta sieradzka w XV w.: magnifici et generosi, 1998
Szedł przez las sam jeden, co rzadko się zdarza cesarzowi, ale zdarzyło mu się. [...] Zwykle otaczają go dworzanie albo i dworzanie, i wierny lud.
źródło: NKJP: Sławomir Mrożek: Opowiadania 1974-1979, 1979
W świątyniach na Wawelu grzebano rodziny królewskie, księży i znamienitych dworzan, wyposażanych w stuły, naczynia liturgiczne, biżuterię, części stroju, które nosili za życia.
źródło: NKJP: Katarzyna Kachel: Domy umarłych, Gazeta Krakowska, 2002-10-26
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. dworzanin
dworzanie
ndepr dworzany
depr D. dworzanina
dworzan
C. dworzaninowi
dworzanom
B. dworzanina
dworzan
N. dworzaninem
dworzanami
Ms. dworzaninie
dworzanach
W. dworzaninie
dworzanie
ndepr dworzany
depr -
Zob. dwór