-
1.
książk. jedna z powtarzających się części utworu poetyckiego, mająca określoną liczbę wersów i określony rytm
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Działalność artystyczna człowieka
literatura -
synonimy: zwrotka
-
- pierwsza, trzecia, siódma, ... strofa; kolejne, końcowe, ostatnie, pierwsze, początkowe; piękne strofy
- strofa wiersza
- wersy i strofy
- autor strof
- układać strofy
-
Czasami jest tak, że siadam do pisania i słowa same układają się w strofy.
źródło: NKJP: Anna Skonka-Wojtysiak: Natchnione gimnazjalistki, Dziennik Łódzki, 2005-04-22
Kiedy pochylałem się nad przedostatnią strofą „Herostratesa” z przewrotnymi i mylącymi słowami „A wiosną niechaj wiosnę, nie Polskę zobaczę!” - to w lot chwytałem to, co sygnalizował także Antoni Słonimski w swojej młodzieńczej „Czarnej wiośnie” [...].
źródło: NKJP: Ryszard Matuszewski: Alfabet: wybór z pamięci 90-latka, 2004
W ostatniej strofie tego wiersza wskazuje autor na niemożność zrozumienia jego i jego przeżyć nawet przez najbliższych mu przyjaciół: [...].
źródło: NKJP: Ireneusz Bittner: U podstaw antropologii filozoficznej polskiego romantyzmu, 1998
Iwan Franko pisywał listy do Jana Kasprowicza i z równą łatwością składał strofy wierszy po polsku i po niemiecku.
źródło: NKJP: Wojciech Żukrowski: Za kurtyną mroku. Zabawa w chowanego, 1995
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. strofa
strofy
D. strofy
strof
C. strofie
strofom
B. strofę
strofy
N. strofą
strofami
Ms. strofie
strofach
W. strofo
strofy
-
łac. stropha
z gr. strophḗ 'obrót'