-
7.
pot. używane przez mówiącego w odniesieniu do samego siebie, gdy chce nadać swojej wypowiedzi charakter pewnego ogólniejszego stwierdzenia -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Działalność intelektualna człowieka -
- człowiek próbuje, myśli (że ....), stara się, starzeje się, tęskni
-
- Dziękujemy za wszystko, co nam tu przygotowano - mówi Zura. - Mamy co jeść, jesteśmy ubrani. Tylko człowiek myśli, co się tam dzieje w domu.
źródło: NKJP: Monika Krężel: Lepiej się poznali, Dziennik Zachodni, 2008-10-10
Czułam, że muszę coś zrobić. Nie wiedziałam co, ale wiedziałam, że nie mogę przepuścić takiej okazji, która być może zdarza się człowiekowi tylko raz w życiu.
źródło: NKJP: Henryk Grynberg: Życie ideologiczne, osobiste, codzienne i artystyczne, 1998
Kochanie, co ja tam Ci będę ględził o naszych sprawach domowych, znasz je nie od dzisiaj, tyle tylko, że człowiek się starzeje i coraz mu trudniej znosić cudze kaprysy i gadania.
źródło: NKJP: Jarosław Iwaszkiewicz: Listy do córek, 2009
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. człowiek
D. człowieka
C. człowiekowi
B. człowieka
N. człowiekiem
Ms. człowieku
W. człowieku
książk. człowiecze
-
psł. *čelověkъ