-
1.a
taki, który wysławia się pięknym językiem i równocześnie formułuje myśli w sposób zrozumiały dla odbiorcy -
Używane także w znaczeniu 'człowiek złotousty'.
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Usposobienie człowieka
cechy charakteru, temperamentu, zdolności i umiejętności
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Język
mówienie -
- złotousty kaznodzieja; mówca
-
Złotousty Tomek ze spokojem odpowiada na pytania dziennikarzy, chcących uwiecznić jego sukces. – Razi mnie i denerwuje potoczny język używany przez moich kolegów czy nawet osoby dorosłe – powoli dobiera właściwe słowa Tomek.
źródło: NKJP: Krzysztof Dulko: Złotousty Tomek, Trybuna Śląska, 2004-11-27
[...] Jako młodzieniec był do głębi przejęty kazaniem wielkopostnym pewnego złotoustego mówcy, potrafiącego sprawić, iż tłum w kościele rzucał się na kolana, że płakał, jęczał, bił w piersi i zawodził, uświadomiwszy sobie swoją małość, swoją nikczemność i grzeszność...
źródło: NKJP: Andrzej Sarwa: Strzyga, 2006
[...] Nie byli wcale pięknoduchami oderwanymi od życia ani teoretyzującymi estetami, ani złotoustymi krytykami.
źródło: NKJP: Monika Żeromska: Wspomnienia, 2007
-
część mowy: przymiotnik
Stopień równy
liczba pojedyncza m1 m2 m3 n1, n2 ż M. złotousty
złotousty
złotousty
złotouste
złotousta
D. złotoustego
złotoustego
złotoustego
złotoustego
złotoustej
C. złotoustemu
złotoustemu
złotoustemu
złotoustemu
złotoustej
B. złotoustego
złotoustego
złotousty
złotouste
złotoustą
N. złotoustym
złotoustym
złotoustym
złotoustym
złotoustą
Ms. złotoustym
złotoustym
złotoustym
złotoustym
złotoustej
W. złotousty
złotousty
złotousty
złotouste
złotousta
liczba mnoga p1 m1 ndepr m1 depr pozostałe M. złotouści
złotouści
złotouste
złotouste
D. złotoustych
złotoustych
złotoustych
złotoustych
C. złotoustym
złotoustym
złotoustym
złotoustym
B. złotoustych
złotoustych
złotoustych
złotouste
N. złotoustymi
złotoustymi
złotoustymi
złotoustymi
Ms. złotoustych
złotoustych
złotoustych
złotoustych
W. złotouści
złotouści
złotouste
złotouste