-
1.
książk. umiejętność wysławiania się pięknym językiem przy równoczesnym formułowaniu myśli w sposób zrozumiały dla odbiorcy -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Działalność intelektualna człowieka
nazwy działań intelektualnych człowieka
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Usposobienie człowieka
cechy charakteru, temperamentu, zdolności i umiejętności
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Język
mówienie -
synonimy: wymowność
-
- elokwencja i dowcip, erudycja i elokwencja
-
Elokwencja adwokatów nie zdołała jednak przekonać sędziów do wydania ostatecznej decyzji.
źródło: NKJP: Zastrzyki prawdy, Dziennik Polski, 2003-06-07
W wieku 57 lat były peruwiański prezydent dalej czaruje elokwencją i socjalistycznymi ideami, czemu w znacznej mierze zawdzięcza ponownie wybór na najwyższy urząd.
źródło: NKJP: Marek Strzała: Przeszłość ma przyszłość, Gazeta Krakowska, 2006-06-07
[...] mowa tronowa Gustawa III była majstersztykiem elokwencji.
źródło: NKJP: Zbigniew Anusiak: Dyplomacja szwedzka wobec kryzysu monarchii we Francji w latach 1787-1792, 2000
Bardzo dużo się tu mówiło o [...] elokwencji prawników [...].
źródło: NKJP: 86. posiedzenie Senatu RP, stenogram, wersja robocza
Dziennikarze cenili go za elokwencję i przenikliwość w formułowaniu sądów. Za soczyste porównania i ironiczne riposty.
źródło: NKJP: Marcin Zasada: Ukryta dzikość serca, Dziennik Zachodni, 2010-04-16
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. elokwencja
elokwencje
D. elokwencji
elokwencji
neut elokwencyj
char C. elokwencji
elokwencjom
B. elokwencję
elokwencje
N. elokwencją
elokwencjami
Ms. elokwencji
elokwencjach
W. elokwencjo
elokwencje
Inne uwagi
Zwykle lp
-
+ elokwencja + (KOGO)+ elokwencja + (CZYJA) -
ang. eloquence
fr. éloquence
z łac. eloquentia