-
1.a
władza sprawowana w okresie niepełnoletności prawowitego następcy tronu -
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Funkcjonowanie państwa
władza państwowa -
- regencja Anny Austriaczki, cesarzowej Teofano, Filipa Orleańskiego, królowej Munjong, Mazariniego, Oleśnickiego...
- okres regencji
- spór, walka o regencję
- objąć, przejąć, sprawować; powierzyć komuś regencję
- zrezygnować z regencji
-
Do funkcji prymasa była przypisana regencja w czasie bezkrólewia.
źródło: NKJP: Internet
Po paru miesiącach sprawowania regencji Gloucester zdecydował się przejąć tron. 22 czerwca 1483 r. zażądał korony dla siebie.
źródło: NKJP: Internet
15 lutego 1723, Filip Orleański zrzekł się regencji wobec osiągnięcia pełnoletności przez Ludwika XV. Zachował jednak stanowisko pierwszego ministra, które sprawował aż do swojej śmierci.
źródło: NKJP: Internet
Po jego śmierci królem Etrurii został jego syn – Karol II (Karol Ludwik Ferdynand), a regencję sprawowała wdowa Maria Ludwika.
źródło: NKJP: Internet
Nim jednak zorganizowano monarszą administrację terytorialną, co na wpół legendarna tradycja latopisarska wiązała z regencją Olgi, trybuty polityczne można było zbierać tylko tak, jak w Saksonii VIII w.: własnymi siłami wspólnot terytorialno-sąsiedzkich.
źródło: NKJP: Karol Modzelewski: Barbarzyńska Europa, 2004
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. regencja
regencje
D. regencji
regencji
neut regencyj
char C. regencji
regencjom
B. regencję
regencje
N. regencją
regencjami
Ms. regencji
regencjach
W. regencjo
regencje
Inne uwagi
Zwykle lp
-
fr. régence
Od: fr. régent.