-
1.
polit. kierunek w ruchu robotniczym, ukształtowany w Anglii w końcu XIX w., który odrzucał rewolucyjne metody walki o socjalizm na rzecz reform ustrojowych -
Ms. lp wymawiany: [reformiźmie] lub [reformizmie].
-
[reformism] lub [reformizm]
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Funkcjonowanie państwa
doktryny i poglądy polityczne -
Układ sił w ruchu robotniczym na przełomie stulecia przedstawiał się następująco: w partiach socjalistycznych Europy Zachodniej, Północnej i Środkowej górował reformizm.
źródło: NKJP: Janusz Pajewski: Historia powszechna 1871-1918, 1967
Odrzucał marksistowskie teorie kapitalizmu, zwłaszcza walki klas, rewolucji i dyktatury proletariatu, postulując, aby działalność socjaldemokracji ograniczyć do legalnej działalności na rzecz reform (reformizm). Głosił rezygnację z rewolucji i socjalizmu ruchu robotniczego.
źródło: NKJP: Marian Dąbrowski; Maria Dąbrowska: Ich noce i dnie: korespondencja Marii i Mariana Dąbrowskich 1909-1925, 2005
Był zwolennikiem reformizmu, przeciwnikiem przewrotu bolszewickiego w Rosji w 1917 r.
źródło: NKJP: Internet
Deklaracja składała się z czterech zasadniczych punktów, mających stanowić zalążek programu Międzynarodówki: Zerwanie z reformizmem, polityką socjaldemokratyczną oraz ograniczeniem się do parlamentarnych metod walki.
źródło: NKJP: Internet
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. reformizm
reformizmy
D. reformizmu
reformizmów
C. reformizmowi
reformizmom
B. reformizm
reformizmy
N. reformizmem
reformizmami
Ms. reformizmie
reformizmach
W. reformizmie
reformizmy
Inne uwagi
Zwykle lp
-
internac.
ang. reformism
fr. réformisme
ros. reformízm
Od: łac. reformāre 'przekształcać'