epigonizm
-
książk. pejorat. naśladowanie w sposób pozbawiony oryginalności stylu tworzącego wcześniej artysty lub nieaktualnego prądu artystycznego bądź intelektualnego
-
Ms. lp wymawiany: [epigoniźmie] lub [epigonizmie].
-
[epigonism] lub [epigonizm]
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Działalność artystyczna człowieka
prądy, kierunki i kategorie artystyczne -
synonimy: epigoństwo
antonimy: prekursorstwo
hiperonimy: naśladownictwo
-
Epigonizm występuje zwłaszcza na przełomie epok literackich, gdy zjawiska nowatorskie współistnieją z dawnymi.
źródło: NKJP: Internet
Elementy epigonizmu można dostrzec także w częstych nawiązaniach do twórczości malarskiej Beksińskiego czy scenografii Kantora.
źródło: NKJP: Jacek Szwic: Odlecieć i co dalej?, Życie Podkarpackie, 2007-02-21
Znacznie poważniej brzmiały ataki krytyki literackiej, zarzucającej Mannowi epigonizm, eklektyzm, a przede wszystkim uzurpatorskie występowanie w roli rzecznika swego pokolenia.
źródło: NKJP: Katarzyna Jedynakiewicz: Intelektualista a polityka: Działalność emigracyjna Klausa Manna (1933 – 1949), 2002
Można zastanowić się nad pobrzmiewającym w niektórych tekstach pewnym epigonizmem. Autorka głęboko czuje Norwidem czy też go dobrze naśladuje?
źródło: NKJP: Mirosław Pisarkiewicz: Krajobraz utkany z liter, Akant, 2009-11
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. epigonizm
epigonizmy
D. epigonizmu
epigonizmów
C. epigonizmowi
epigonizmom
B. epigonizm
epigonizmy
N. epigonizmem
epigonizmami
Ms. epigonizmie
epigonizmach
W. epigonizmie
epigonizmy
Inne uwagi
Zwykle lp
-