gaworzyć - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

(będąc niemowlęciem) wydawać dźwięki przypominające mowę

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA

Bieg życia

narodziny i dzieciństwo

	Siedmiomiesięczny Maciek siedział na wysokim krzesełku, wymachiwał wesoło rączkami i gaworzył w sobie tylko znanym języku. źródło: NKJP: Dorota Reszke: Modrzewiowe Wzgórze (5), Kaszuby nr 29, 1998
	Zygmunt przywołuje w myślach obraz córki sprzed dwudziestu lat. Zapamiętał ją, jak wtulona w jego ramiona gaworzy w dziecięcym języku. źródło: NKJP: Sywia Ressel: Meksykańska córka, Dziennik Bałtycki, 2000-03-01
	[...] bardzo mylące dla wielu rodziców, a nawet lekarzy jest pojawienie się gaworzenia dziecka. Wydaje się, że dziecko, które gaworzy i zaczyna wymawiać pojedyncze głoski, nie ma problemów ze słuchem. Tymczasem gaworzą nawet dzieci z głębokim niedosłuchem. źródło: NKJP: Jolanta Sielska: Orkiestra i co dalej?, Gazeta Poznańska, 2003-05-02
	Niemowlę nie porównuje się z nikim, ono powoli i z entuzjazmem odkrywa siebie, to, że ma rączki i nóżki, że potrafi gaworzyć i uśmiechać się. źródło: NKJP: Alicja Chrzanowska: Tarot a karma czyli Problemy wcieleń reinkarnacyjnych, 1998

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	gaworzyłem +(e)m gaworzył	gaworzyłam +(e)m gaworzyła	gaworzyłom +(e)m gaworzyło	gaworzyliśmy +(e)śmy gaworzyli	gaworzyłyśmy +(e)śmy gaworzyły
2 os.	gaworzyłeś +(e)ś gaworzył	gaworzyłaś +(e)ś gaworzyła	gaworzyłoś +(e)ś gaworzyło	gaworzyliście +(e)ście gaworzyli	gaworzyłyście +(e)ście gaworzyły
3 os.	gaworzył	gaworzyła	gaworzyło	gaworzyli	gaworzyły

bezosobnik: gaworzono

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę gaworzył będę gaworzyć	będę gaworzyła będę gaworzyć	będę gaworzyło będę gaworzyć	będziemy gaworzyli będziemy gaworzyć	będziemy gaworzyły będziemy gaworzyć
2 os.	będziesz gaworzył będziesz gaworzyć	będziesz gaworzyła będziesz gaworzyć	będziesz gaworzyło będziesz gaworzyć	będziecie gaworzyli będziecie gaworzyć	będziecie gaworzyły będziecie gaworzyć
3 os.	będzie gaworzył będzie gaworzyć	będzie gaworzyła będzie gaworzyć	będzie gaworzyło będzie gaworzyć	będą gaworzyli będą gaworzyć	będą gaworzyły będą gaworzyć

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		gaworzmy
2 os.	gaworz	gaworzcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	gaworzyłbym bym gaworzył	gaworzyłabym bym gaworzyła	gaworzyłobym bym gaworzyło	gaworzylibyśmy byśmy gaworzyli	gaworzyłybyśmy byśmy gaworzyły
2 os.	gaworzyłbyś byś gaworzył	gaworzyłabyś byś gaworzyła	gaworzyłobyś byś gaworzyło	gaworzylibyście byście gaworzyli	gaworzyłybyście byście gaworzyły
3 os.	gaworzyłby by gaworzył	gaworzyłaby by gaworzyła	gaworzyłoby by gaworzyło	gaworzyliby by gaworzyli	gaworzyłyby by gaworzyły

bezosobnik: gaworzono by

bezokolicznik: gaworzyć

imiesłów przysłówkowy współczesny: gaworząc

gerundium: gaworzenie

imiesłów przymiotnikowy czynny: gaworzący

zach. psł. *gavoriti

z psł. *govoriti 'robić hałas, gwar; wydawać dźwięki będące zaczątkiem mowy artykułowanej'