okrzyczeć - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

książk. publicznie nazwać kogoś lub coś jakimiś słowami, rozpowszechniając w ten sposób określoną opinię o tym

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Relacje międzyludzkie

określenia relacji międzyludzkich

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Ocena i wartościowanie

wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia

	synonimy:	obwołać
	hiperonimy:	nazwać

	Podziwiałem architektoniczne szaleństwa Ludwika II Bawarskiego, najsympatyczniejszego władcy playboya, którego chłopcy okrzyczeli wariatem [...]. źródło: NKJP: Tadeusz Konwicki : Wiatr i pył, 2008
	Ten najnowszy lek okrzyczany „tabletką na miażdżycę” [...] nie jest jeszcze w Polsce zarejestrowany, chociaż to tylko kwestia czasu. źródło: NKJP: Danuta Pawlicka: Zagrożenie dla blaszek, Gazeta Poznańska, 2006-03-30
	Oto kim dzisiaj jestem, człowiekiem bez rodziny, okrzyczanym jako oszust, pozbawionym firmy, którą stworzyłem od zera. źródło: NKJP: Piotr Pytlakowski: Poczet pierwszych kapitalistów, Polityka, 2005
	Europejskie emocje tak się w Polsce rozgrzały, że jakakolwiek zamiana w odniesieniu do systemu nicejskiego będzie okrzyczana jako zdrada narodowa. źródło: NKJP: Siła spokojnego namysłu, Dziennik Polski, 2004-01-09
	[...] książki okrzyczane w mediach jako rewelacyjne uznawałem za przereklamowane. źródło: NKJP: Internet
	Na północ pociągnęli uczeni, którzy wierzyli w swe teorie, choć teorie te okrzyczano za nierealne i wariackie. źródło: NKJP: Andrzej Sapkowski: Wieża Jaskółki, 1997
	[...] gdyby wówczas Sikorski chciał tak właśnie zagadnienie postawić, wówczas zostałby okrzyczany za zdrajcę. źródło: NKJP: Eugeniusz Duraczyński: Rząd polski na uchodźstwie1939-1345. Organizacja, personalia, polityka, 1993

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	okrzyczałem +(e)m okrzyczał	okrzyczałam +(e)m okrzyczała	okrzyczałom +(e)m okrzyczało	okrzyczeliśmy +(e)śmy okrzyczeli	okrzyczałyśmy +(e)śmy okrzyczały
2 os.	okrzyczałeś +(e)ś okrzyczał	okrzyczałaś +(e)ś okrzyczała	okrzyczałoś +(e)ś okrzyczało	okrzyczeliście +(e)ście okrzyczeli	okrzyczałyście +(e)ście okrzyczały
3 os.	okrzyczał	okrzyczała	okrzyczało	okrzyczeli	okrzyczały

bezosobnik: okrzyczano

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		okrzyczmy
2 os.	okrzycz	okrzyczcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	okrzyczałbym bym okrzyczał	okrzyczałabym bym okrzyczała	okrzyczałobym bym okrzyczało	okrzyczelibyśmy byśmy okrzyczeli	okrzyczałybyśmy byśmy okrzyczały
2 os.	okrzyczałbyś byś okrzyczał	okrzyczałabyś byś okrzyczała	okrzyczałobyś byś okrzyczało	okrzyczelibyście byście okrzyczeli	okrzyczałybyście byście okrzyczały
3 os.	okrzyczałby by okrzyczał	okrzyczałaby by okrzyczała	okrzyczałoby by okrzyczało	okrzyczeliby by okrzyczeli	okrzyczałyby by okrzyczały

bezosobnik: okrzyczano by

bezokolicznik: okrzyczeć

imiesłów przysłówkowy uprzedni: okrzyczawszy

gerundium: okrzyczenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: okrzyczany

odpowiednik aspektowy: okrzykiwać

	+	okrzyczeć	+	KOGO/CO + KIM/CZYM
	+	okrzyczeć	+	KOGO/CO + za KOGO/CO \| za JAKIEGO/JAKIE \| jako KTO/CO \| jako JAKIEGO/JAKIE

Zob. krzyczeć