-
1.
pot. pejorat. człowiek, który zachowuje się nietaktownie i niesympatycznie -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Usposobienie człowieka
określenia człowieka ze względu na jego usposobienie -
- ponury, zwykły gbur
- gbur i bufon, gbur i prymityw; gbur i snob; awanturnik i gbur, cham i gbur, choleryk i gbur, despota i gbur, egoista i gbur, milczek i gbur, prostak i gbur
- być gburem
- być uważanym za gbura
-
- Tak, wiem, że zachowałem się jak gbur, wychodząc z zebrania...
źródło: NKJP: Marek Krajewski: Koniec świata w Breslau, 2003
- Umówił się i nie przyszedł. Niewychowany gbur! - Była autentycznie oburzona.
źródło: NKJP: Tomasz Klarecki, Izabela Smolarek: Wilk... i śmierć bankiera, 2006
On się we mnie chyba podkochiwał, a może po prostu nie chciał wyjść na nieokrzesanego gbura, tak czy inaczej zapragnął powiedzieć mi potem coś miłego.
źródło: NKJP: Anna Bojarska, Maria Bojarska: Siostry B., 1996
Nie wiedziałem, gdzie oczy podziać, kiedy ją zobaczyłem po raz pierwszy, i gapiłem się w ziemię. Pewnie myśli teraz, że jestem gburem albo półgłówkiem.
źródło: NKJP: Ewa Białołęcka: Naznaczeni błękitem Kamień na szczycie Kroniki Drugiego Kręgu. Księga I cz 2, 2005
[...] można się nauczyć wyrażać własne zdanie w sposób zdecydowany, ale kulturalny. Często się boimy reakcji, nie chcemy zostać uznani za gburów, nie czujemy się pewni siebie.
źródło: NKJP: Sylwia Czubaj: Pokonaj bariery komunikacyjne, Manko, 2009-01-10
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. gbur
gburowie
gburzy
ndepr gbury
depr D. gbura
gburów
C. gburowi
gburom
B. gbura
gburów
N. gburem
gburami
Ms. gburze
gburach
W. gburze
gburowie
gburzy
ndepr gbury
depr -
śr.-w.-niem. gebūr(e) 'sąsiad; chłop; prostak'