pogubić się - Wielki słownik języka polskiego PAN

4.

przestać orientować się w sytuacji lub zagadnieniu

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Działalność intelektualna człowieka

nazwy działań intelektualnych człowieka

	Myślała tylko o nim, a przeżycie było tak silne, że pogubiła się w tym, co czuje. źródło: NKJP: Małgorzata Musierowicz: Dziecko piątku, 1993
	Wątków, procesów, oskarżonych w sprawie tej grupy przestępczej jest tyle, że pogubili się nawet najbardziej wytrwali obserwatorzy rozpraw sądowych. źródło: NKJP: Dariusz Kucharski: Sędzia Wesołowska dobija Ośmiornicę, Super Express, 2006
	Pogubiłem się [...] i pozwoli pan, że [...] w innych warunkach usiądę nad tym wszystkim i się zastanowię nad sprawą. źródło: NKJP: Stenogram z 81. posiedzenia Komisji Śledczej 21 czerwca 2005 r.
	Coś tu się nie zgadza. Skąd się wziął skórzany futerał? Czy Reinefarth nie pogubił się w szczegółach, czy nie poniosła go fantazja? źródło: NKJP: Krzysztof Bilica: Wokół Chopina i Polski: siedem szkiców, 2005
	Nie możemy dopuścić do tego, by internauta pogubił się na naszej stronie. źródło: NKJP: Bartek Matusiak: Strona warta odwiedzenia, Enter nr 3, 2004

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	pogubiłem się +(e)m się pogubił	pogubiłam się +(e)m się pogubiła	pogubiłom się +(e)m się pogubiło	pogubiliśmy się +(e)śmy się pogubili	pogubiłyśmy się +(e)śmy się pogubiły
2 os.	pogubiłeś się +(e)ś się pogubił	pogubiłaś się +(e)ś się pogubiła	pogubiłoś się +(e)ś się pogubiło	pogubiliście się +(e)ście się pogubili	pogubiłyście się +(e)ście się pogubiły
3 os.	pogubił się	pogubiła się	pogubiło się	pogubili się	pogubiły się

bezosobnik: pogubiono się

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		pogubmy się
2 os.	pogub się	pogubcie się

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	pogubiłbym się bym się pogubił	pogubiłabym się bym się pogubiła	pogubiłobym się bym się pogubiło	pogubilibyśmy się byśmy się pogubili	pogubiłybyśmy się byśmy się pogubiły
2 os.	pogubiłbyś się byś się pogubił	pogubiłabyś się byś się pogubiła	pogubiłobyś się byś się pogubiło	pogubilibyście się byście się pogubili	pogubiłybyście się byście się pogubiły
3 os.	pogubiłby się by się pogubił	pogubiłaby się by się pogubiła	pogubiłoby się by się pogubiło	pogubiliby się by się pogubili	pogubiłyby się by się pogubiły

bezosobnik: pogubiono by się

bezokolicznik: pogubić się

imiesłów przysłówkowy uprzedni: pogubiwszy się

gerundium: pogubienie się

+

pogubić się

+

(w CZYM)

Zob. gubić