-
1.
osoba, która jest pozbawiona możliwości mówienia wskutek nieprawidłowości budowy lub działania narządów mowy lub układu nerwowego -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA
Choroby i ich leczenie
rodzaje chorób
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Język
mówienie -
Gdy szczęśliwie wrócił do domu, beznadziejne pytanie o narodowość postawili mu tym razem Rosjanie. Przeżył, bo udał niemowę.
źródło: NKJP: Opowieści bojerowe, Gazeta Wyborcza, 1997-01-17
Uznawana za niemowę Marysia, po pierwszych zajęciach z wielkimi psami szeptała komendy. A terapeuci ku swemu zaskoczeniu po raz pierwszy usłyszeli jej głos.
źródło: NKJP: Anna Agaciak: Kala i Amber - psi lekarze, Gazeta Krakowska, 2007-07-30
Alessandro jako dziecko sprawiał rodzicom zmartwienie, bo przez pierwsze cztery lata życia nie mówił. Gdy uznano już, że jest niemową, nagle okazał się normalnym i uzdolnionym dzieckiem.
źródło: NKJP: Andrzej Kajetan Wróblewski: Większy niż Voltaire, Wiedza i Życie, nr 11, 1998
Gdyby tylko urodziła się niemową! Niestety, mówiła, i to mówiła chętnie, a już w towarzystwie osób znacznie mądrzejszych od siebie szczególnie pragnęła zabłysnąć i mówić jeszcze więcej niż zazwyczaj.
źródło: NKJP: Jacek Dehnel: Balzakiana, 2008
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1, ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. niemowa
niemowowie
niemowy
ndepr niemowy
depr D. niemowy
niemowów
niemów
C. niemowie
niemowom
B. niemowę
niemowów
niemowy
N. niemową
niemowami
Ms. niemowie
niemowach
W. niemowo
niemowowie
niemowy
ndepr niemowy
depr Inne uwagi
Gdy wyraz odnosi się tylko do osób płci żeńskiej, używa się r.ż., D. lm niemów. Gdy zaś odnosi się do osoby/osób płci męskiej, do grupy osób obojga płci albo do osoby/osób bez wskazania na płeć, używa się r. m2, D. lm niemowów lub r. ż, D lm niemów
-