-
1.
znak w formie litery, słowa lub rysunku, który został napisany lub narysowany krzywo i niestarannie -
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Język
pisanie -
- stawiać kulfony
- pisać kulfonami
-
Marta zorientowała się, że dalsza dyskusja niczego nie załatwi. Wyjęła kartkę papieru i trzęsącą ręką, koślawymi kulfonami napisała żądane podanie.
źródło: NKJP: Wiesława Maria Korczyńska: Wróć..., 2001
Mówisz takiemu osobnikowi: „proszę się czytelnie podpisać”, a ten jak machnie jakiegoś kulfona, jak dwuletnie dziecko, to normalnie ręce opadają.
źródło: NKJP: Internet
Mam pięć lat, umiem tylko czytać [...]. Piszę powoli, niewprawnie, drukowanymi kulfonami, trwa to długo, zanim napiszę słowo, jestem już nim znużona.
źródło: NKJP: Krystyna Kofta: Złodziejka pamięci, 1998
Mój syn w wieku 3 lat rysował same kulfony, nauczył się dopiero ok. 5 roku życia [...].
źródło: Internet: m.babiniec-cafe.pl
Lokatorka z drugiego piętra odsłania szmatę wiszącą na zdezelowanych drzwiach, na których wielkimi kulfonami ktoś nabazgrał imię i nazwisko lokatora.
źródło: NKJP: Jacek Szwic: Straszny lokator, Życie Podkarpackie, 2009-05-13
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m2, m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. kulfon
kulfony
D. kulfona
kulfonów
C. kulfonowi
kulfonom
B. kulfona
kulfony
N. kulfonem
kulfonami
Ms. kulfonie
kulfonach
W. kulfonie
kulfony
-
ukr. kúlhan