suspens
-
książk. chwyt stosowany w utworach sensacyjnych, polegający na wstrzymaniu biegu akcji, a następnie zaskoczeniu odbiorcy jej niespodziewanym zwrotem
-
[saspens] lub [suspens]
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Działalność artystyczna człowieka
literatura
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Działalność artystyczna człowieka
film
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Działalność artystyczna człowieka
prądy, kierunki i kategorie artystyczne -
- mistrz suspensu
-
Ale... Pan pozwoli, że zastosuję literacką metodę suspensu i jak w dobrym kryminale przerwę w najciekawszym momencie.
źródło: NKJP: Artur Górski: Magia „Sacro Arsenale”, 2006
To historia kryminalna, pełna suspensu, trzymająca czytelnika w napięciu. Jeśli zdradziłbym, o czym ten komiks opowiada, popsułbym czytelnikom zabawę.
źródło: NKJP: Włodzimierz Jurasz: Starszy niż Monte Christo, Gazeta Krakowska, 2004-03-23
Sens nie jest ważny - tę polarną bzdurę ogląda się dla samego suspensu, dla widoku łamiącej się kry lodowej i falującego pontonowego mostu, po którym dzielna Julia Ormond biegnie ze statku do sztucznej wyspy na Atlantyku.
źródło: NKJP: Tadeusz Sobolewski: Festiwal filmowy w Berlinie, Gazeta Wyborcza, 1997-02-19
Niestety, ani żadnego wielkiego suspensu, ani prawdziwego sekretu w książce nie znajdziemy.
źródło: NKJP: Jacek Wasilewski: Tatuaż pasierbicy, Polityka, 2000-09-23
Wszystko dookoła, nawet te chamskie dialogi za oknem, jest ciekawsze, zmienne, pełne suspensów, tylko ta cholerna proza, jak betonowa studnia.
źródło: NKJP: Krystyna Kofta: Złodziejka pamięci, 1998
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. suspens
suspensy
D. suspensu
suspensów
C. suspensowi
suspensom
B. suspens
suspensy
N. suspensem
suspensami
Ms. suspensie
suspensach
W. suspensie
suspensy
Inne uwagi
Zwykle lp
-
łac. suspēnsus 'zawieszony, niespokojny, niepewny, niejasny'