-
2.
pejorat. dokuczliwy i kłębiący się gdzieś tłum -
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Zasady współżycia społecznego
stosunki, grupy i organizacje społeczne -
Czuła, że jeśli zostanie w Sopocie, przeżywającym nalot turystycznej szarańczy obsiadującej „Monciaka” i molo, udusi się.
źródło: NKJP: Marek Krajewski; Mariusz Czubaj: Róże cmentarne, 2009
Nim pociąg stanie, popielata szarańcza rzuca się w stronę dworca i zatarasowuje sobą wszystkie wejścia, drzwi, korytarzyki i tylko ten się tam dopcha, kto umie deptać i odpychać innych.
źródło: NKJP: Beata Obertyńska: W domu niewoli, 2005
Ludzie mieszkali po norach, głodowali, a tyfus, zwany tutaj cholerą, nawiedzał te strony częściej aniżeli gradobicie w lecie. W Roździeniu i Szopienicach, które były wtedy małymi wioskami, prosperowało już czterdzieści gospód i wyszynków, w których ta ludzka szarańcza topiła w alkoholu swoją nędzę i zezwierzęcenie.
źródło: NKJP: Kazimierz Kutz: Piąta strona świata, 2010
Nie ma gdzie zjeść. Wszędzie szarańcze wycieczek, smród, brud i ubóstwo. Turystyka tutaj to zgroza.
źródło: NKJP: Krystyna Kofta: Monografia grzechów z dziennika 1978-1989, 2006
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. szarańcza
szarańcze
D. szarańczy
szarańczy
C. szarańczy
szarańczom
B. szarańczę
szarańcze
N. szarańczą
szarańczami
Ms. szarańczy
szarańczach
W. szarańczo
szarańcze
Inne uwagi
Zwykle lp
-
ros. sarančá
z kipcz.-tur. sarïnča ( z wstawnym -n-) < sarïča 'żółtawy' : 'małe żółte stworzenie'