szczebiotka

[...] kiedy sobie siedzieliśmy u niej w domu, jak nie było rodziców, a ona przytulała się i mówiła takim cieniutkim głosikiem, taka szczebiotka, taki mój drobiazg ta moja Majka była, i tak wzdychała: – Pawcio, mój milutki, Pawcio...

źródło: NKJP: Dawid Bieńkowski: Biało-czerwony, 2007

Trzepała prędko, radośnie podniecona, starannie omijająca w opowiadaniu rzeczywistą przyczynę podniecenia. Chory nie przestawał się uśmiechać do tej krasy, co najpiękniejszą bywa tuż przed przemianą, która ma ją zgasić. Dźwignął nawet zżółkłą drżącą dłoń i pogładził ciemne warkocze szczebiotki.

źródło: NKJP: Zofia Kossak: Błogosławiona wina, 1953

Starszawe dziewczynki raczą towarzystwo opowieściami o łączkach, kwiatkach, o swoim słonku-dziubdziusiu, czyli mężu. Sama słodycz, aż do mdłości. Niektórzy mężczyźni naprawdę je lubią. To są właśnie te słynne szczebiotki, opiewane przez poetów i pisarzy w różnych dziełach.

źródło: NKJP: Krystyna Kofta: Sztuka uwodzenia, Gazeta Wyborcza, 1992-04-18