-
1.
dawny wojownik posługujący się w walce białą bronią -
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Wojsko i wojna
osoby związane z wojskiem i wojną -
- potężny szermierz
-
Mieczem nie rąbano prostopadle i nie sypały się iskry. Szermierz zadawał cięcia samą ostrą końcówką głowni.
źródło: NKJP: Paweł Wrabec: Wyżyć z miecza, Polityka, 2005-08-13
Wiedziałem jednak, że będąc raczej miernym szermierzem, a przy tym osłabionym z powodu uchodzącej ze mnie coraz mocniej krwi, nie zdołam się bronić zbyt długo.
źródło: NKJP: Witold Jabłoński: Metamorfozy, 2004
Widziano wszak Szerszeni występujących podczas turniejów. Już tam pokazywali, jak świetnymi są szermierzami. Lecz pojedynek turniejowy nie do końca mówi prawdę o wojowniku.
źródło: NKJP: Tomasz Kołodziejczak: Krew i kamień, 2003
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. szermierz
szermierze
D. szermierza
szermierzy
C. szermierzowi
szermierzom
B. szermierza
szermierzy
N. szermierzem
szermierzami
Ms. szermierzu
szermierzach
W. szermierzu
szermierze
-
st.czes. šermíř
z niem.