rozrywkowy - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.b

taki, który świadczy o tym, że ktoś lubi zabawę, rozrywkę

CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA

Czas wolny

rozrywka

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Usposobienie człowieka

cechy charakteru, temperamentu, zdolności i umiejętności

rozrywkowy charakter kogoś, nastrój; styl bycia, styl życia, tryb życia; rozrywkowe życie

	Zawsze miałem rozrywkowy charakter, ale to dotyczyło całego zespołu. źródło: NKJP: Rozmawiali: Marek Styka i Tomasz Szeliga: Zawsze dotrzymuję słowa, Dziennik Polski, 2005-05-02
	Po mszy druhowie prowadzeni przez poczty sztandarowe przeszli do remizy, w której świętowano już w bardziej rozrywkowy sposób. Było grillowanie, a o muzyczną oprawę imprezy zadbali muzycy z orkiestry dętej w Iwkowej. źródło: NKJP: (ans): Przy grillu i orkiestrze, Gazeta Krakowska, 2003-05-29
	Magda lubi rozrywkowy styl życia i jeszcze nie jest przygotowana psychicznie do tak poważnego zobowiązania, jakim jest małżeństwo. źródło: NKJP: Jarzębiec Michał: Czy to normalne?, Wieczór Wybrzeża, 2001-02-03
	Znany jest z zamiłowania do rozrywkowego życia i mimo upływających lat trudno dotrzymać mu kroku w wypadach do nocnych klubów. źródło: NKJP: (anka): Gwiazda wszech czasów, Gazeta Krakowska, 2004-01-09
	Nie było dnia bez hucznych alkoholowych libacji. Informacje o rozrywkowym trybie życia Polaka dotarły do prezesa miejscowego klubu. źródło: NKJP: Jan Hofman: Z Grand Hotelu do slamsów Byłam żoną piłkarza, Express Ilustrowany, 2001-11-20

część mowy: przymiotnik

Stopień równy

Od: rozrywka