natrafić - Wielki słownik języka polskiego PAN

przypadkowo lub niespodziewanie znaleźć, spotkać lub dotknąć

ATEMATYCZNY

synonimy:

napotkać
natknąć się
trafić

archeolog, badacz, ratownik, robotnik natrafił na kogoś/coś; policja, straż miejska natrafiła na kogoś/coś; dzieci natrafiły na kogoś/coś
natrafić na ciało, na dowód, na grób, na niewybuch, na pocisk, na ruiny, na szkielet, na znalezisko, na zwłoki; na patrol; na artykuł, na informację, na wzmiankę; na barierę, na nieprawidłowości, na opór, na problemy, na przeszkodę, na trudności; na niepowtarzalną okazję, na rzadkie zjawisko; na ślad, na trop
natrafić na coś w Internecie, w prasie; w toku przesłuchań, w trakcie poszukiwań; w lesie, w ziemi
nagle, niechcący, ponownie, przypadkowo natrafić na kogoś/coś

	Realizacja tego pomysłu natrafiła na spore trudności. źródło: NKJP: Sprawozdanie stenograficzne z obrad Sejmu RP z dnia 13.06.2003
	Dotknął czaszki i niechcący natrafił palcem na lepką, miękką ranę. źródło: NKJP: Marek Krajewski: Dżuma w Breslau, 2007
	Syn prezydenta natrafił we wsi na młodego policjanta, który wyraził gotowość przeprowadzenia prezydenta przez zieloną granicę. źródło: NKJP: Andrzej Kastory: Złowrogie sąsiedztwo. Rosyjska polityka wobec europejskich państw ościennych w latach 1939 -1940, 1997
	Kiedy ratownicy już stracili nadzieję na odnalezienie kogokolwiek żywego, niespodziewanie natrafiono na 22-letniego Sergio Moreno, który był uwięziony pod blokami betonu przez 30 godzin. źródło: NKJP: (PAP): W gruzach i błocie, Dziennik Polski, 2001-01-16
	Mój błądzący po bałaganie na biurku wzrok natrafił na zdjęcie naszej paczki. źródło: NKJP: Magda Wysocka: Prezent od Unii, Nowiny Raciborskie, 2005-04-19

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	natrafiłem +(e)m natrafił	natrafiłam +(e)m natrafiła	natrafiłom +(e)m natrafiło	natrafiliśmy +(e)śmy natrafili	natrafiłyśmy +(e)śmy natrafiły
2 os.	natrafiłeś +(e)ś natrafił	natrafiłaś +(e)ś natrafiła	natrafiłoś +(e)ś natrafiło	natrafiliście +(e)ście natrafili	natrafiłyście +(e)ście natrafiły
3 os.	natrafił	natrafiła	natrafiło	natrafili	natrafiły

bezosobnik: natrafiono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		natrafmy
2 os.	natraf	natrafcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	natrafiłbym bym natrafił	natrafiłabym bym natrafiła	natrafiłobym bym natrafiło	natrafilibyśmy byśmy natrafili	natrafiłybyśmy byśmy natrafiły
2 os.	natrafiłbyś byś natrafił	natrafiłabyś byś natrafiła	natrafiłobyś byś natrafiło	natrafilibyście byście natrafili	natrafiłybyście byście natrafiły
3 os.	natrafiłby by natrafił	natrafiłaby by natrafiła	natrafiłoby by natrafiło	natrafiliby by natrafili	natrafiłyby by natrafiły

bezosobnik: natrafiono by

bezokolicznik: natrafić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: natrafiwszy

gerundium: natrafienie

rodzaj gramatyczny: dk

odpowiednik aspektowy: natrafiać

	+	natrafić	+	(CZYM) + na KOGO/CO
	+	natrafić	+	(GDZIE) + na KOGO/CO

Zob. trafić