złotnik - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.a

osoba zajmująca się zawodowo wytwarzaniem biżuterii i innych przedmiotów ze złota a także ich konserwacją lub naprawą

CZŁOWIEK I TECHNIKA

Przemysł

rzemiosło

CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA

Ubranie

ozdoby i dodatki

CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA

Praca

zawody

hiperonimy:

rzemieślnik

	Delikatne ozdoby, wykuwane w złocie, nasuwają wyobrażenie złotników pracujących z wielką precyzją [...]. źródło: NKJP: Marek Jarosz: Poznawanie świata, 2003
	[...] X jest złotnikiem w pierwszym pokoleniu. Patrząc na biżuterię prezentowaną w krakowskiej galerii, trudno oprzeć się wrażeniu, że cieszy go to, co robi, a kojarzenie złota z kamieniami szlachetnymi i szukanie najlepszej formy, w jakiej zostanie zamknięte, może dostarczać ogromnej satysfakcji. źródło: NKJP: (AN): Złotnik z Dębicy, Dziennik Polski, 2006-11-29
	Pięknie zdobione, z czternastokaratowego złota serce przekazał za darmo wałbrzyskiemu sztabowi Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy [...] złotnik z naszego miasta. [...] Złotnik z pełnym zaangażowaniem pracował nad jego wykonaniem kilkanaście dni. źródło: NKJP: (PG): Złote serduszko od serca, Słowo Polskie Gazeta Wrocławska, 2007-01-08
	Po II wojnie światowej bodaj najgłośniejszym echem odbiło się w Polsce odnalezienie skarbu w Środzie Śląskiej w 1988 r. Odkryty podczas robót ziemnych zawierał głównie biżuterię monarszą wykonaną przez najlepszych europejskich złotników. źródło: NKJP: Paweł Lekki: Wyszperaj to sam, Polityka, 2001-04-21

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: m1