haubica
-
wojsk. działo, z którego pocisk wystrzeliwany jest stromo w górę, nadające się do ostrzału celów zasłoniętych przeszkodami
-
[hau̯bica]
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Wojsko i wojna
broń -
hiperonimy: działo
-
- ciężka, potężna; przeciwpancerna; samobieżna haubica
- haubice i działa przeciwlotnicze, haubice i czołgi, haubice i moździerze
- celownik, lufa haubicy; brygada, pluton haubic
- pocisk; wystrzał z haubicy
- strzelić/strzelać, wystrzelić z haubicy
-
Rosjanie mnie zauważyli i zaangażowali do przepchnięcia armaty w inne miejsce. Była to właściwie haubica przeciwpancerna.
źródło: NKJP: Maryla Rzeszut: Grudziądz: Bezcenne siedem minut, Gazeta Pomorska, 2010-03-08
Okazało się, że pocisk został wystrzelony kilkadziesiąt lat temu z haubicy 155 mm.
źródło: NKJP: Łukasz Zep: Niewypały wystrzelone z haubicy, Tygodnik Tucholski, 2005
Głowic taktycznych można użyć, jeśli ustawi się haubicę w odległości 38 km od celu
źródło: NKJP: Krzysztof Mroziewicz, Pełzająca wojna światowa, Polityka, 2004-03-27
Niebo nad teatrem przecinane było nieustannie smugami katiusz i salwami haubic z dalekiej Gräbschener Strasse.
źródło: NKJP: Marek Krajewski: Festung Breslau, 2006
W marcu 1945 roku pracowały nad tym solidarnie [...] brygady haubic i artylerii ciężkiej, polskie pułki moździerzy i ciężkich czołgów.
źródło: NKJP:Włodzimierz Kalicki, Reportaż, Gazeta Wyborcza, 1994-12-02
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. haubica
haubice
D. haubicy
haubic
C. haubicy
haubicom
B. haubicę
haubice
N. haubicą
haubicami
Ms. haubicy
haubicach
W. haubico
haubice
-
niem. Haubitze
z st.czes. haufnicě