-
1.
przykryć lub owinąć troskliwie i starannie czymś kogoś lub coś -
CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA
Ubranie
czynności, przedmioty i osoby związane z robieniem i noszeniem ubrań -
- otulić głowę, nogi,szyję; otulić chustą, derką, futrem, kocem, kołdrą, kołderką, kożuchem, pledem, płaszczem, szalem
- otulony w futro, w koc, w płaszcz, w szlafrok
- otulić szczelnie
-
[...] wypatrywałem w smudze światła przesuwającej się postaci matki, czekałem napięty, aż przyjdzie w obłoku perfum, pochyli się, ogarnąwszy ramionami otuli mnie kołderką, „śpij smacznie, kochanie”... nasyci szeptem ciemność i poczuję na policzku najpierw ciepłe tchnienie, a potem dotknięcie miękkich warg [...]
źródło: NKJP: Witold Zalewski: Pożegnanie twierdzy, 2000
W cegielni nikt nie pracował. Siedzieliśmy i czekali. Kwietniowe noce były chłodne, ale babcia i mama umiały nas otulić.
źródło: NKJP: Henryk Grynberg: Drohobycz, Drohobycz, 1997
Portier zaparzył sobie herbatę, otulił chłopca kocem i zasnął, [...]
źródło: NKJP: Dariusz Chętkowski z uczniami: Ostatni weekend, 2007
„Raz kozie śmierć!” - zawołał ksiądz i władował się na siedzenie. Borowski otulił mu nogi baranicą.
źródło: NKJP: Teresa Bojarska: Świtanie, przemijanie, 1996
Wystraszona Małgorzata próbowała otulić swoją panią futrzaną szubą, ta jednak odtrąciła jej pomocne dłonie.
źródło: NKJP: Witold Jabłoński: Ogród miłości, 206
Klaudia wychodzi otulona w mój szlafrok, świeża i pachnąca.
źródło: NKJP: Izabela Filipiak: Magiczne oko. Opowiadania zebrane, 2006
-
część mowy: czasownik
aspekt: dokonany
Tryb oznajmujący
Czas przyszły
liczba pojedyncza liczba mnoga 1 os. otulę
otulimy
2 os. otulisz
otulicie
3 os. otuli
otulą
Czas przeszły
liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n mo -mo 1 os. otuliłem
+(e)m otulił
otuliłam
+(e)m otuliła
otuliłom
+(e)m otuliło
otuliliśmy
+(e)śmy otulili
otuliłyśmy
+(e)śmy otuliły
2 os. otuliłeś
+(e)ś otulił
otuliłaś
+(e)ś otuliła
otuliłoś
+(e)ś otuliło
otuliliście
+(e)ście otulili
otuliłyście
+(e)ście otuliły
3 os. otulił
otuliła
otuliło
otulili
otuliły
bezosobnik: otulono
Tryb rozkazujący
liczba pojedyncza liczba mnoga 1 os. otulmy
2 os. otul
otulcie
Tryb warunkowy
liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n mo -mo 1 os. otuliłbym
bym otulił
otuliłabym
bym otuliła
otuliłobym
bym otuliło
otulilibyśmy
byśmy otulili
otuliłybyśmy
byśmy otuliły
2 os. otuliłbyś
byś otulił
otuliłabyś
byś otuliła
otuliłobyś
byś otuliło
otulilibyście
byście otulili
otuliłybyście
byście otuliły
3 os. otuliłby
by otulił
otuliłaby
by otuliła
otuliłoby
by otuliło
otuliliby
by otulili
otuliłyby
by otuliły
bezosobnik: otulono by
bezokolicznik: otulić
imiesłów przysłówkowy uprzedni: otuliwszy
gerundium: otulenie
rodzaj gramatyczny: dk
liczba pojedyncza liczba mnoga M. otulenie
otulenia
D. otulenia
otuleń
C. otuleniu
otuleniom
B. otulenie
otulenia
N. otuleniem
otuleniami
Ms. otuleniu
otuleniach
W. otulenie
otulenia
imiesłów przymiotnikowy bierny: otulony
liczba pojedyncza m1 m2 m3 n1, n2 ż M. otulony
otulony
otulony
otulone
otulona
D. otulonego
otulonego
otulonego
otulonego
otulonej
C. otulonemu
otulonemu
otulonemu
otulonemu
otulonej
B. otulonego
otulonego
otulony
otulone
otuloną
N. otulonym
otulonym
otulonym
otulonym
otuloną
Ms. otulonym
otulonym
otulonym
otulonym
otulonej
liczba mnoga p1 m1 ndepr m1 depr pozostałe M. otuleni
otuleni
otulone
otulone
D. otulonych
otulonych
otulonych
otulonych
C. otulonym
otulonym
otulonym
otulonym
B. otulonych
otulonych
otulonych
otulone
N. otulonymi
otulonymi
otulonymi
otulonymi
Ms. otulonych
otulonych
otulonych
otulonych
-
+ otulić + KOGO/CO + CZYM+ otulić + KOMU + CO + CZYM+ otulić + KOGO + w CO -
Zob. tulić