-
1.
ostre zakończenie strzały, dzidy lub innej broni kłującej -
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Wojsko i wojna
broń -
hiperonimy: ostrze
-
- kamienny, żelazny; ostry, zatruty grot
- grot dzidy, kopii, lancy
-
Strzała zasyczała jadowicie, mknąc po płaskiej paraboli, grot ze stukotem wbił się w pień, nieledwie muskając włosy dziewczynki.
źródło: NKJP: Andrzej Sapkowski: Miecz przeznaczenia, 1992
Oszczepy wyważono niezwykle starannie - tak, by licząc od grotu, ich środek ciężkości wypadał w jednej trzeciej długości.
źródło: NKJP: Anna Piotrowska: Nasi starsi bracia, Ozon nr 23, 2005
I jak kiedyś czworobok z dwiema przekątnymi, tak teraz grotem oszczepu na piasku zarysował koło.
źródło: NKJP: Jacek Bocheński: Tyberiusz Cezar, 2009
Na ludzi nieopancerzonych używano grotów płaskich, trójkątnych, ostro rozszerzających się, co uniemożliwiało wyjęcie strzały [...].
źródło: NKJP: Internet
Tutaj słudzy ustawili potrójny rząd włóczni, skrzyżowanych ze sobą po dwie w każdym rzędzie, wbijając je grotami w ziemię.
źródło: NKJP: Gracjan Bojar-Fijałkowski: O zbójcach z Góry Chełmskiej i inne legendy o Koszalinie, 2006
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. grot
groty
D. grotu
grotów
C. grotowi
grotom
B. grot
groty
N. grotem
grotami
Ms. grocie
grotach
W. grocie
groty
-
zach. psł. grotъ 'ostre zakończenie (strzały, oszczepu, włóczni)'