hardo

  • w sposób świadczący o nieugiętości wynikającej z dumy i niechęci podporządkowania się komukolwiek
  • CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

    Usposobienie człowieka

    cechy charakteru, temperamentu, zdolności i umiejętności

    • hardo odpowiedzieć, odrzec, odeprzeć, powiedzieć, rzec, rzucić; patrzyć, spojrzeć; unieść głowę
  • Kulili się pod spojrzeniem księcia, przenikliwym pomimo ciemnych osłon. Tylko jeden z nich hardo podniósł łeb i nie zdradzał lęku.

    źródło: NKJP: Witold Jabłoński: Dzieci nocy, 2001

    Hardo też postawiła się Złota Praga Taborowi, ale tu trafiła kosa na kamień.

    źródło: NKJP: Andrzej Sapkowski: Narrenturm, 2002

    Zdaje mi się, że Dmitrij, hardo broniąc spuścizny literackiej po ojcu, nieświadomie jej szkodzi, gdyż nie jest, niestety, tak utalentowany jak jego mistrz i rodzic.

    źródło: NKJP: Jacek Szczerba: Pre-Lolita, Gazeta Wyborcza, 1997-11-10

    Czy uzyskałby więcej, gdyby od początku rozmawiał hardziej? Możliwe.

    źródło: NKJP: Marek Ostrowski: Lojalny Tony, Polityka, 2008-02-02

  • część mowy: przysłówek

    stopień równy hardo
    stopień wyższy hardziej
  • Od: hardy

CHRONOLOGIZACJA:
XVI w., SPXVI
Data ostatniej modyfikacji: 26.02.2017