grubiańsko

  • książk.  pejorat.  w sposób ordynarny i prostacki
  • CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

    Usposobienie człowieka

    cechy charakteru, temperamentu, zdolności i umiejętności


    CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

    Zasady współżycia społecznego

    zachowania i wyrażenia nieakceptowane społecznie

    • ordynarnie i grubiańsko
    • odnosić się, wyrażać się, zachowywać się grubiańsko
  • Milon był dziś w dobrym humorze. Śmiał się grubiańsko i pokrzykiwał wesoło na swych pomocników.

    źródło: NKJP: Halina Rudnicka: Uczniowie Spartakusa, 1951

    Kiedyś jeden z jej kolegów grubiańsko sobie zażartował przy innych studentach.

    źródło: NKJP: Marek Krajewski: Głowa Minotaura, 2009

    - Skarżą się, że ich grubiańsko potraktowaliśmy.

    źródło: NKJP: Krzysztof Maćkowski: Raport Badeni, 2007

    [Marilyn Monroe] Kokieteryjnie zagadnęła: – Jak pan sądzi, profesorze, czy nie powinniśmy razem spłodzić dziecka? Miałoby moją urodę, a pański rozum. Einstein zachował się grubiańsko. – Obawiam się, droga pani, że mogłoby być odwrotnie – odpowiedział.

    źródło: NKJP: Katarzyna Kaczorowska: Nie chciał dziecka z Marilyn, Gazeta Krakowska, 2005-02-04

  • część mowy: przysłówek

  • Zob.  grubianin 

CHRONOLOGIZACJA:
1700, Kart XVII-XVIII
Data ostatniej modyfikacji: 14.09.2016