karabinek - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

niewielki przedmiot o zaokrąglonych bokach, z których jeden jest ruchomy, co umożliwia jego rozpięcie w celu dołączenia lub odłączenia jakiegoś przedmiotu i zapięcie w celu zabezpieczenia tego przedmiotu przed przypadkowym odłączeniem się

Kwalifikacja tematyczna

CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA

Czas wolny

turystyka

CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA

Praca

materiały i narzędzia pracy

Relacje znaczeniowe

synonimy:

karabińczyk

Połączenia

zakręcany karabinek

Cytaty

	Siła była jednak tak duża, że rozgięły się karabinki lin kotwiczących, a stalowe linki między koszem i balonem zaczęły pękać. źródło: NKJP: Jerzy Surdel: Pocztówka z Patriot Hills, Gazeta Wyborcza, 1996-01-26
	Chyba chciałam zmienić pozycję, złapałam się za karabinek, który przytrzymywał moją pętlę, karabinek się odpiął i obudziłam się dopiero w szpitalu. źródło: NKJP: Michał Jagiełło: Wołanie w górach: wypadki i akcje ratunkowe w Tatrach, 1979
	Pies na łańcuchu powinien mieć skórzaną, wygodną obrożę, a łańcuch winien być przyczepiony do obroży na karabinku z obrotowym ogniwem, gdyż tylko takie połączenie uniemożliwia skręcenie się łańcucha (długość łańcucha min. 2 m). źródło: NKJP: Ania Michalska: Dokarmiajcie zwierzęta, Tygodnik Podhalański, nr 1, 2000
	Drugim karabinkiem spinam przyrząd ze swoimi sznurowymi szelkami na udach, obciążam go całym ciałem i rozpoczynam spowolniony upadek do Studni Ruiza. źródło: NKJP: Maciej Kuczyński: Czeluść, 1972

Odmiana

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: m3

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
M.	karabinek	karabinki
D.	karabinka	karabinków
C.	karabinkowi	karabinkom
B.	karabinek	karabinki
N.	karabinkiem	karabinkami
Ms.	karabinku	karabinkach
W.	karabinku	karabinki

Inne uwagi

W D. l. p. używa się również formy karabinku

Składnia

+

karabinek

+

(CZEGO)

Pochodzenie

Od: karabin