ministrant
-
dziecko płci męskiej lub młody mężczyzna pomagający księdzu przy odprawianiu nabożeństw w Kościele katolickim
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Religia – kościół
osoby związane z religią i kościołem -
- dobry, wzorowy; mały, młody, starszy; były ministrant
- ministranci kościoła, parafii; księdza
- dzwonki; funkcja, rola; kolega ministranta; duszpasterstwo; drużyna, grupa, koło; opiekun, patron; pielgrzymka ministrantów
- ministrant dzwoni (na mszę); ministranci służą (do mszy)
-
Rano w niedzielę rozdzwaniają się setki dzwonów z setek wież kościelnych i dzwonków potrząsanych przy ołtarzach przez małych ministrantów - dziś, jak i w średniowieczu.
źródło: NKJP: Krystyna Uniechowska: Apokryf wenecki, 2004
W pożegnalnej mszy uczestniczyli wszyscy księża oraz ministranci parafii św. Wawrzyńca
źródło: NKJP: PG: Na pożegnanie, Gazeta Poznańska, 2003-08-28
Od kilku lat pełnił funkcję ministranta w pobliskim kościele Świętego Rafała, miał nadzieję być wkrótce przyjętym do koła młodzieży katolickiej i pomagał wikaremu w organizacji chóru młodzieżowego [...].
źródło: NKJP: Marek Ławrynowicz: Diabeł na dzwonnicy, 1996
W parafii istnieje 25-osobowe koło ministrantów. Ciekawostką jest fakt, że ministranci służą do 18 roku życia, a niektórzy jeszcze dłużej.
źródło: NKJP: Sebastian Dadaczyński: Pątnicy doświadczają tu łask, Dziennik Bałtycki, 2009-10-09
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. ministrant
ministranci
ndepr ministranty
depr D. ministranta
ministrantów
C. ministrantowi
ministrantom
B. ministranta
ministrantów
N. ministrantem
ministrantami
Ms. ministrancie
ministrantach
W. ministrancie
ministranci
ndepr ministranty
depr -
może niem. Ministrant
z łac. ministrans 'usługujący, podający do stołu'
Być może pożyczka bezpośrednio z łaciny