mienić - Wielki słownik języka polskiego PAN

książk. uważać kogoś za kogoś lub za coś i w związku z tym tak go nazywać

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Relacje międzyludzkie

określenia relacji międzyludzkich

synonimy:

nazywać

	Dawny zapis, pochodzący z roku bitwy pod Grunwaldem, a więc sprzed 590 lat wspomina, iż właścicielem, wówczas jeszcze wsi, był niejaki Piotr. Trzy lata później skrupulatni ówcześni historycy włodarzem Jedlicza mienią Mikołaja. źródło: NKJP: (SUB): Historyczne bogactwo, Dziennik Polski, 2000-07-29
	Kim są bohaterowie filmów Miklósa Jancsó? Jakie cechy osobowe, psychologiczne, charakterologiczne przedstawiają? Nosicielami jakich wartości moralnych można ich mienić? źródło: NKJP: Andrzej Werner: Dekada filmy, 1997
	Jaskrawym tego dowodem była czołobitna przedmowa do drugiego wydania Konrada Wallenroda, w której Poeta sławił Mikołaja I, mieniąc go dobrotliwym władcą wielu narodów oraz opiekunem ich kultur. źródło: NKJP: Janusz Tazbir: Silva rerum historicarum, 2002
	Po Merowingach i Karolingach (niech nikt przy zdrowych zmysłach nie mieni ich Francuzami [...] - to byli Frankowie) przyszedł niejaki Hugo Kapet i jego potomkowie w linii męsko-prostej. źródło: NKJP: Jarosław Krawczyk: Kurczę pieczone, Magazyn Gazety Wyborczej, 1998-07-17

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

Czas przeszły

bezosobnik: mieniono

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę mienił będę mienić	będę mieniła będę mienić	będę mieniło będę mienić	będziemy mienili będziemy mienić	będziemy mieniły będziemy mienić
2 os.	będziesz mienił będziesz mienić	będziesz mieniła będziesz mienić	będziesz mieniło będziesz mienić	będziecie mienili będziecie mienić	będziecie mieniły będziecie mienić
3 os.	będzie mienił będzie mienić	będzie mieniła będzie mienić	będzie mieniło będzie mienić	będą mienili będą mienić	będą mieniły będą mienić

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		mieńmy
2 os.	mień	mieńcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	mieniłbym bym mienił	mieniłabym bym mieniła	mieniłobym bym mieniło	mienilibyśmy byśmy mienili	mieniłybyśmy byśmy mieniły
2 os.	mieniłbyś byś mienił	mieniłabyś byś mieniła	mieniłobyś byś mieniło	mienilibyście byście mienili	mieniłybyście byście mieniły
3 os.	mieniłby by mienił	mieniłaby by mieniła	mieniłoby by mieniło	mieniliby by mienili	mieniłyby by mieniły

bezosobnik: mieniono by

bezokolicznik: mienić

imiesłów przysłówkowy współczesny: mieniąc

gerundium: mienienie

rodzaj gramatyczny: ndk

imiesłów przymiotnikowy bierny: mieniony

Rz_osobowy

+

mienić

+

KOGO/CO + KIM/CZYM

psł. *měniti 'mniemać, sądzić, myśleć; nazywać kogoś czymś'