szabrownik
-
pejorat. mężczyzna, który zajmuje się szabrem – zabieraniem rzeczy porzuconych przez właścicieli, którzy musieli opuścić swoje miejsca pobytu w związku z działaniami wojennymi, klęskami żywiołowymi albo z innych powodów
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Prawo i łamanie prawa
przestępstwa -
- szabrownicy grasują
-
Przez przymknięte drzwi zobaczył jakiegoś obdartusa wchodzącego do domu przez okno. W ręku miał spory worek. Szabrownik.
źródło: NKJP: Maciej Pinkwart: Dziewczyna z Ipanemy, 2003
W szkole, chociaż była przerwa, wszyscy otoczyli ciekawie Gonderę, który wyciągnął z szafki odrapany mikroskop. Nieoficjalna wieść głosi, że kupił go w 1946 roku za sto złotych od jednego szabrownika.
źródło: NKJP: Edmund Niziurski: Księga urwisów, 1954
Nie mieli tych skrupułów szabrownicy. Przemierzali ogromnymi ciężarówkami opustoszałe drogi, przeszukiwali dom po domu, wywozili łup w bezpieczne miejsce i znów wracali, upojeni radością życia i samogonem. Biedni złodzieje czasu pokoju.
źródło: NKJP: Marek Ławrynowicz: Diabeł na dzwonnicy, 1996
W kuchni potłuczone talerze i woreczek kaszy pod oknem, więcej nic. Widać buszowali tu szabrowniki, poduchy i pierzyny wynieśli abo podarli.
źródło: NKJP: Halina Auderska: Babie lato, 1974
Budynki niszczały. Szabrownicy wykradli wszystko, co można było spieniężyć, ale w suche, słoneczne dni wiatr roznosił azbestowy pył po całej okolicy.
źródło: NKJP: A. Minorczyk-Cichy, M. Ziółkowska: Azbest wciąż może zabijać, Dziennik Zachodni, 2009-07-03
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. szabrownik
szabrownicy
ndepr szabrowniki
depr D. szabrownika
szabrowników
C. szabrownikowi
szabrownikom
B. szabrownika
szabrowników
N. szabrownikiem
szabrownikami
Ms. szabrowniku
szabrownikach
W. szabrowniku
szabrownicy
ndepr szabrowniki
depr -
Od: szaber (czynność, łup)
1947, NKJP