ikonoklazm
-
rel. występowanie przeciwko oddawaniu czci obrazom i figurom religijnym obecne w średniowieczu na terenach Bizancjum oraz w epoce nowożytnej w niektórych państwach Europy Zachodniej
-
Ms.lp wymawiany: [ikonoklaźmie] lub [ikonoklazmie].
-
[ikonoklazm] lub [ikonoklasm]
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Religia – kościół
wyznania: zasady i prawdy wiary -
synonimy: obrazoburstwo
-
- dzieje, historia, okres; rozwój ikonoklazmu
-
W 730 r. władcy Konstantynopola uznali kult ikon za wykroczenie przeciwko drugiemu przykazaniu. Wkrótce ikonoklazm stał się doktryną Kościoła bizantyjskiego.
źródło: NKJP: Agnieszka Krzemińska: Cud oblicze, Polityka, 2009-04-11
Teodora zaraz po śmierci Teofila w 842 r. zwołała synod, który zakończył trwający ponad 100 lat spór ikonoklastyczny. Kult ikon został oficjalnie przywrócony, a ikonoklazm potępiony i do dziś w pierwszą niedzielę Wielkiego Postu w Kościołach prawosławnych uroczyście obchodzi się święto zwycięstwa Ortodoksji
źródło: NKJP: Kalina Wojciechowska: Milczenie jest złotem?, Pinezka.pl, 2004-07
Jan przeniósł się do klasztoru świętego Saby [...] Stanowczo przeciwstawiał się ikonoklazmowi. Twierdził iż sam wizerunek nie jest przedmiotem adoracji a zakazy przedstawiania istot żywych zawarte w Starym Testamencie zostały unieważnione przez Nowy Testament.
źródło: NKJP: Internet
Jan Paweł II wbrew wszelkim rodzajom ikonoklazmu uważa, że wiara potrzebuje sztuki.
źródło: NKJP: Alfred Marek Wierzbicki: ...na ziemi w Lublinie... : felietony społeczno-kulturalne, 2008
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. ikonoklazm
ikonoklazmy
D. ikonoklazmu
ikonoklazmów
C. ikonoklazmowi
ikonoklazmom
B. ikonoklazm
ikonoklazmy
N. ikonoklazmem
ikonoklazmami
Ms. ikonoklazmie
ikonoklazmach
W. ikonoklazmie
ikonoklazmy
Inne uwagi
Zwykle lp
-
internac.
ang. iconoclasm
fr. iconoclasme
niem. Ikonoklasmus
Od: ikonoklasta