ikonoklasta
-
osoba, która w średniowiecznym Bizancjum lub w nowożytnej Europie Zachodniej występowała przeciwko oddawaniu czci obrazom i figurom religijnym
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Religia – kościół
wyznania: zasady i prawdy wiary
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Religia – kościół
osoby związane z religią i kościołem -
synonimy: obrazoburca
-
- cesarze ikonoklaści
-
Syn i następca Konstantyna, Leon IV, był żonaty z Greczynką Ireną, która cały czas pozostawała czcicielką ikon i protektorką prześladowanych zakonników. Pod jej wpływem Leon IV, w swych przekonaniach ikonoklasta, odstępował powoli od stosowania rygorów zarządzonych przez ojca.
źródło: NKJP: Tadeusz Dionizy Łukaszuk OSPPE: Ty jesteś Chrystus, syn Boga żywego. Dogmat chrystologiczny w ujęciu integralnym, 2000
Zarówno ikonoklaści, jak i ich oponenci doceniali siłę oddziaływania obrazów: z tym że jedni obawiali się jej jako sprzecznej, ich zdaniem, z teologią, a drudzy wiązali z nią nadzieje na popularyzację wiary.
źródło: NKJP: Adam Krzemiński: Brama do nieba, brama do piekła, Polityka, 2006-04-15
W ósmym wieku toczono ważny dla chrześcijaństwa spór między zwolennikami rozpowszechniającego się coraz bardziej kultu świętych obrazów (byli to tak zwani ikonoduli) a ikonoklastami, czyli tymi, którzy kult ten - nader energicznie zresztą - tępili.
źródło: NKJP: Jarosław Zalesiński: Pamiątkowy kurhan, Dziennik Bałtycki, 1999-09-10
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. ikonoklasta
ikonoklaści
ndepr ikonoklasty
depr D. ikonoklasty
ikonoklastów
C. ikonoklaście
ikonoklastom
B. ikonoklastę
ikonoklastów
N. ikonoklastą
ikonoklastami
Ms. ikonoklaście
ikonoklastach
W. ikonoklasto
ikonoklaści
ndepr ikonoklasty
depr -
łac. śred. īconoclastēs
z gr. eikonoklástēs