-
1.
dawniej stosowany pocisk artyleryjski, wypełniony ołowianymi kulkami lub innymi elementami metalowymi -
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Wojsko i wojna
broń -
hiperonimy: pocisk
-
- granaty i kartacze; kule i kartacze
- grad kartaczy
- kula z kartacza
- strzelać kartaczami
-
Zasadniczym walorem dział regimentowych było zastosowanie w nich zespolonej amunicji woreczkowej (miotający ładunek prochowy i kula pełnolana lub kartacz w jednym woreczku ładowanym do lufy działa) [...].
źródło: NKJP: Ryszard Henryk Bochenek: Twierdza Jasna Góra, 1997
[...] Została śmiertelnie raniona odłamkiem kartacza.
źródło: NKJP: Stanisław Wasylewski: Życie polskie w XIX wieku, 2008
Strzelali do wroga zbyt odległego, oczarowani potęgą huku, a gdy pierwsze kartacze wroga wybuchały w ich szeregach, zaraz porzucali broń i czym prędzej uciekali.
źródło: NKJP: Arkady Fiedler: Madagaskar okrutny czarodziej, 1969
Podczas bitwy godnie znosiły huk kartaczy, zapach prochu i wrzawę.
źródło: NKJP: (JETA): Męskie zabawy, Dziennik Bałtycki, 1998-07-17
Wtedy użyjemy haubic i dział przeciwlotniczych. Damy im końcowy wycisk kartaczami!
źródło: NKJP: Kazimierz Moczarski: Rozmowy z katem, 1977
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. kartacz
kartacze
D. kartacza
kartaczów
kartaczy
C. kartaczowi
kartaczom
B. kartacz
kartacze
N. kartaczem
kartaczami
Ms. kartaczu
kartaczach
W. kartaczu
kartacze
-
niem. Kartätsche
z wł. cartoccio 'osłona z papieru (na nabój); nabój'