zaistnieć - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

stać się znanym w jakichś działaniach lub w jakiejś dziedzinie i zacząć odgrywać ważną rolę

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Ocena i wartościowanie

słownictwo oceniające

zaistnieć dzięki pracom; na arenie (międzynarodowej), na rynku (europejskim, lokalnym; muzycznym; pracy), na scenie (kabaretowej, politycznej; polskiej); w mediach, w polityce, w sieci, w środowisku, w świadomości kogoś, w świecie (mody); w Europie
zaistnieć na dobre; publicznie
zaistnieć jako aktorka, jako modelka; jako piłkarz, jako trener

	Teatr Polski nie boi się poddawać scenicznej próbie utworów młodych autorów i sprawdzać umiejętności młodych reżyserów. Sporo ryzykuje, ale to jedyna droga, by polskie dramatopisarstwo współczesne mogło zaistnieć, a młodzi adepci reżyserii – mogli szlifować swój warsztat. źródło: NKJP: Błażej Kusztelski: Nasza recenzja. Ucieczka w seks, Gazeta Poznańska, 2006-02-20
	Jestem jednak pokorny wobec tego, co mnie czeka, wobec różnych wyników. Ale wiem, że ta drużyna zaistnieje. źródło: NKJP: Wojciech Michałowicz: Koszykówka. Rozmowa z trenerem kadry Piotrem Langoszem, Gazeta Wyborcza, 1999-02-24
	Nawet w tej trzeciej lidze nasze adorowane gwiazdeczki nie potrafią zaistnieć, przekonać kogoś do tego, co robią. źródło: NKJP: Krzysztof Kucharski: Kup pan tekst zawodowca, Słowo Polskie Gazeta Wrocławska, 2007-01-26
	Moment, w którym chce się sprostać oczekiwaniom środowiska, pragnie się w nim zaistnieć, przychodzi przeważnie u nastolatków. źródło: NKJP: Rafał Witkowski: Dobry start, 2008
	Organizacjom takim udaje się uzyskać dużo pieniędzy tylko, gdy spektakularnie zaistnieją w mediach [...]. źródło: Internet: nowyobywatel.pl

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zaistniałem +(e)m zaistniał	zaistniałam +(e)m zaistniała	zaistniałom +(e)m zaistniało	zaistnieliśmy +(e)śmy zaistnieli	zaistniałyśmy +(e)śmy zaistniały
2 os.	zaistniałeś +(e)ś zaistniał	zaistniałaś +(e)ś zaistniała	zaistniałoś +(e)ś zaistniało	zaistnieliście +(e)ście zaistnieli	zaistniałyście +(e)ście zaistniały
3 os.	zaistniał	zaistniała	zaistniało	zaistnieli	zaistniały

bezosobnik: zaistniano

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		zaistniejmy
2 os.	zaistniej	zaistniejcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zaistniałbym bym zaistniał	zaistniałabym bym zaistniała	zaistniałobym bym zaistniało	zaistnielibyśmy byśmy zaistnieli	zaistniałybyśmy byśmy zaistniały
2 os.	zaistniałbyś byś zaistniał	zaistniałabyś byś zaistniała	zaistniałobyś byś zaistniało	zaistnielibyście byście zaistnieli	zaistniałybyście byście zaistniały
3 os.	zaistniałby by zaistniał	zaistniałaby by zaistniała	zaistniałoby by zaistniało	zaistnieliby by zaistnieli	zaistniałyby by zaistniały

bezosobnik: zaistniano by

bezokolicznik: zaistnieć

imiesłów przysłówkowy uprzedni: zaistniawszy

gerundium: zaistnienie

rodzaj gramatyczny: dk

odpowiednik aspektowy: istnieć

+

zaistnieć

+

(na CZYM/w CZYM)

Zob. istny