Jak korzystać ze słownika?

obuch

Hasło ma wiele znaczeń,
wybierz to, które Cię interesuje

1. siekiery

  • Definicja

    1.

    tępo zakończona część narzędzia umożliwiająca przybijanie i miażdżenie czegoś
  • Kwalifikacja tematyczna

    CZŁOWIEK I TECHNIKA

    Urządzenia i maszyny

    budowa urządzeń i maszyn

  • Relacje znaczeniowe
    antonimy:  ostrze
  • Połączenia
    • obuch siekiery, topora
    • cios obuchem
    • dostać, uderzyć obuchem
  • Cytaty

    [...] zdobyła przygarść ciemnych, fasolowatych ziarenek. Po zawinięciu w szmatę zbiła je obuchem siekiery na miazgę, którą gotowała.

    źródło: NKJP: Andrzej Kozioł: Smaki polskie, czyli jak się dawniej jadało, 2008

    - Żeby wasza noga więcej na naszym nie postała - zagrzmiał, gdy przybił poprzeczkę do świeżo wkopanego słupka.
    - A wasza na naszym - odszczeknął natychmiast Pawlak, waląc obuchem siekierki w wystający łeb gwoździa.

    źródło: NKJP: Andrzej Mularczyk: Sami swoi, 1967

    Uniósł topór i obuchem uderzył w skroń Potoka.

    źródło: NKJP: Marek Krajewski: Głowa Minotaura, 2009

    W godzinach rannych podczas ściągania opony z koła ciągnika rolniczego uderzał młotem w metalową obręcz. Stalowy obuch młota pękł, odłamek wbił się w klatkę piersiową mężczyzny w okolicach serca.

    źródło: NKJP: (APL): Śmierć przy naprawie, Gazeta Krakowska, 2005-09-01

    Wyroby kamienne kultury ceramiki sznurowej reprezentowane są głównie przez topory bojowe ze zwisającymi ostrzami i obuchami w kształcie odwróconego czółna.

    źródło: NKJP: Internet
  • Odmiana

    część mowy: rzeczownik

    rodzaj gramatyczny: m3

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    M. obuch
    		 obuchy
    D. obucha
    		 obuchów
    C. obuchowi
    		 obuchom
    B. obuch
    		 obuchy
    N. obuchem
    		 obuchami
    Ms. obuchu
    		 obuchach
    W. obuchu
    		 obuchy
  • Składnia
    bez ograniczeń + obuch +
    (CZEGO)
  • Pochodzenie

    psł. *obuchъ 'to, co jest wokół ucha, czyli wokół otworzu w toporze, siekierze, do którego wstawiona jest rękojeść'

    Forma prasłowiańska składa się z przyimka *ob i rzeczownika *ucho we wtórnym znaczeniu 'otwór do nawlekania, wstawiania, osadzania czegoś'