-
wyraz służący do naśladowania dźwięku, jaki słyszymy podczas głośnego całowania
-
Używane również w funkcji predykatywnej, np. [...] spytał, kiedy mogę się przenieść do bursy. Ja go cmok w rękę i powiadam, że za dwa tygodnie .
-
KATEGORIE FIZYCZNE
Cechy i właściwości materii
dźwięki
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Stany psychiczne człowieka
zachowania emocjonalne
-
|
Nagle spojrzała na mnie, podeszła, wyciągnęła główkę, złożyła buzię w przezabawny ciup i... cmok!, dostałem buziaka! Bardzo głośnego, mokrego, ale przede wszystkim pierwszego. Pierwszego w życiu!
źródło: NKJP: Tomasz Kwaśniewski: Dziennik taty, 2010
|
|
[...] On twarz podał i nie cofa, Ja w nią nosem - katastrofa. Nos mi puchnie, w oczach mrok, On dopiero wtedy: - cmok! I odchodzi, bo się spieszy: [...]
źródło: NKJP: Janusz Minkiewicz: Bilans osobisty, 2001
|
|
Wypiłem z nim bruderszaft, objąłem jak brata, uściskałem – cmok, cmok [...]
źródło: NKJP: Henryk Rozpędowski: Charleston, 2002
|
|
[...] prawdziwe tortury miały się dopiero zacząć w Bretanii, gdzie musiałam mieszkać przez pół roku. Tam uścisk dłoni jest drobiazgiem, cały ceremoniał powitań i pożegnań polega na całowaniu w policzek – trzy razy: cmok, cmok, cmok.
źródło: NKJP: Manuela Gretkowska: My zdies` emigranty, 1999
|
-
-
Wyraz pochodzenia dźwiękonaśladowczego.
CHRONOLOGIZACJA:
1822,
Adam Mickiewicz, Poezye, t. 1, polona.pl
Data ostatniej modyfikacji: 16.02.2021