-
1.
osoba zatrudniona na cmentarzu do kopania grobów -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA
Bieg życia
śmierć
CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA
Praca
zawody -
hiperonimy: robotnik
-
- grabarz na cmentarzu
- żałobnicy i grabarze
- zawód grabarza
- grabarze rozkopali grób
- być grabarzem
-
Ledwie łopata grabarza kończy uklepywanie mogiłki, już nas koledzy wloką w miasto, szumiące powszednim życiem. Jakże łatwo zapominamy o tych, którzy w piachu zostali na zawsze.
źródło: NKJP: Wojciech Żukrowski: Za kurtyną mroku. Zabawa w chowanego, 1995
Dwie rodziny z Psar koło Będzina uważają, że proboszcz na spółkę z grabarzem nielegalnie pobierali opłaty za pochówek zmarłych na miejscowym cmentarzu.
źródło: NKJP: Marcin Twaróg: Pogrzebowa spółka, Trybuna Śląska, 2003-07-23
Żałobnicy czekali, aż się przejaśni, w końcu ksiądz stracił cierpliwość i kazał iść na cmentarz w deszczu. Grabarze wybierali wodę z grobowca wiadrami, ludzie stali przemoczeni do nitki, zabłoceni po pas i klęli w duchu dziadka Bronka za ten ostatni figiel, który im sprawił.
źródło: NKJP: Mariusz Ziomecki: Lato nieśmiertelnych, 2002
Ksiądz pokropił trumnę, grabarze wzięli się za łopaty.
źródło: NKJP: Andrzej Zbych (Andrzej Szypulski, Zbigniew Safjan): Bardzo dużo pajacyków, 1968
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. grabarz
grabarze
ndepr grabarze
depr D. grabarza
grabarzy
C. grabarzowi
grabarzom
B. grabarza
grabarzy
N. grabarzem
grabarzami
Ms. grabarzu
grabarzach
W. grabarzu
grabarze
ndepr grabarze
depr -
śr.-w.-niem. grabaere 'kopacz; grabarz'