markotny

Przyznał, że zawalił swoje ostatnie okrążenie [...]. - Za późno zahamowałem przed nawrotem, tylne koła mocno się zablokowały i było po wszystkim - mówił z markotną miną Niemiec.

źródło: NKJP: (BOCH): Sobotnie kwalifikacje: Czarny dzień BMW Sauber, Dziennik Polski, 2008-07-21

[...] ze swej niepozornej powierzchowności potrafił zrobić atut [...], tworząc postać człowieczka uwikłanego w nieprzyjazne mu przypadki losu, nieśmiałego, ale zarazem dzielnego - o twarzy markotnej i uciesznej, nieraz smutnej, ale rozśmieszającej powagą komika w duchu cokolwiek chaplinowskim.

źródło: NKJP: Nieporozumienie śmierci, Dziennik Polski, 2000-11-17

Lincoln był znany ze swojego markotnego usposobienia i niewielkiej pewności siebie [...].

źródło: NKJP: Krzysztof Obłój: Mikroszkółka biznesu - lekcja nr 46, Gazeta Wyborcza, 1993-12-23

Uciekinierzy wymknęli się pierwsi i kamienica znów opustoszała; przez wytłuczone szyby niosły się podwórzem markotne głosy.

źródło: NKJP: Bogdan Wojdowski: Chleb rzucony umarłym, 1971

Szary budynek okolony niewielkim ogrodem. Na stopniu przy wejściu przykucnął starzec. [...] Nie wolno mu wyjść za rdzawy parkan. Osamotniony staruszek posyła markotne spojrzenia.

źródło: NKJP: Agnieszka Niezgoda: Sekret Arki Przymierza, Polityka, 2003-06-07